Historia de Toronto

A historia de Toronto ten os seus precedentes nos indíxenas que hai miles de anos percorrían as terras ao norte do lago Ontario usaban unha ruta que acurtaba a distancia cara ao lago Hurón. Era a que seguía o leito do río Humber dende a súa foz no Ontario e que sempre foi coñecida como a Pasaxe de Toronto.

Historia e características

Foi entre o 600 e o 900 que pobos procedentes do sur arriban á rexión traendo de seu a agricultura. Eran os iroqueses que entre 1300 e 1400 se asentaban xa en aldeas semipermanentes (de dez a vinte anos de estancia nelas).

Ata 1660-80, en que dúas vilas dos iroqueses sénecas, Teiaiagon (a beira do Humber no arranque da pasaxe e Ganatsekwyagon, son coñecidas e visitadas polos primeiros exploradores europeos. Ambas as dúas son abandonadas antes de 1687 e os iroqueses substituídos na rexión por algonquinos mississaugas, cazadores nómades, ata o final do século XVIII.

En 1720 un inicial e pequeno posto comercial francés de peles aséntase na foz do Humber pero fracasa antes dunha década pola competencia dos ingleses. En 1750 voltan a intentalo, desta vez con tanto éxito que deben buscar un sitio máis defendible. Será cinco quilómetros ao oeste, xunto a ribeira do lago e co nome de Fort Rouillé (tamén Fort Toronto, 1751). Foi abandonado e incendiado en 1759 ante o avance dos ingleses que finalmente conquistan a rexión.

Despois do recoñecemento da independencia dos Estados Unidos (1783), o territorio dos mississaugas, que combateran coa coroa fronte aos independentistas, así como en xeral o do norte dos Grandes Lagos, converteuse en refuxio de colonos lealistas. Para eles en 1787 os británicos compran aos indios máis de 1000 km² de terras na área da Pasaxe de Toronto.

York

O gobernador do Alto Canadá, J. Simcoe, por medo a un ataque estadounidense decidiu mover a capital da provincia a un lugar máis seguro. A resgardada baía que un grupo de illas (de feito unha península) conformaban no territorio da Pasaxe de Toronto pareceulle o lugar adecuado.

Fort York.

Front Street en 1804 con York ao fondo.

Así, en 1793 mandou levantar un forte que protexera a entrada (situado a apenas un quilómetro ao leste do que fora o Fort Rouillé). Chamoulle Fort York e coa poboación que deseguido creceu aínda máis ao leste, na foz do río Don, nomeada York, conformaron o nacemento urbano da actual Toronto. En 1796 foi confirmada oficialmente coma capital provincial.

Dispúñase na típica grella con dous eixos principais: oeste-leste que levaba dende o forte a poboación en paralelo á ribeira do lago (Front Street; polo interior Dundas ou Queen Street); e perpendicular a este, Yonge Street, que levaba ao norte, nunha ruta cara ao lago Hurón que tentaba mellorar a ancestral da Pasaxe de Toronto. Constrúense tamén un parlamento provincial, unha igrexa e un mercado.

Tralo ataque de 1812 dos estadounidenses no que forte e parlamento son incendiados, novos e máis sólidos edificios os substitúen. Axiña tamén se levan adiante as obras dos primeiros peiraos do porto.

Toronto

Vista de Toronto (1854) xusto antes da chegada do ferrocarril.

En 1834 recibe o estatuto de cidade e o seu nome definitivo, Toronto (para distinguila doutras vilas, por exemplo Nova York). A partir da metade do século, e malia a perda da capitalidade (1841, por unha revolta autonomista) a cidade experimenta un crecemento acelerado, cun gran continxente de inmigración irlandesa en primeiro lugar. Dende un punto de vista urbano, faise estendendo a cuadrícula de York segundo os eixos anteditos.

Tamén é a época da chegada do ferrocarril, e con el todo un estímulo para o incremento da actividade mercantil, financeira, comercial, e finalmente dunha forte industrialización. Esta aséntase xunto ás vías, sobre de todo na ribeira do lago, precisando de novos terreos, que son obtidos con recheos (entre 1850 e 1930 a liña costeira afastouse case un quilómetro do antigo forte e Front Street).

En 1867 convértese en capital da provincia de Ontario na recentemente conformada Confederación do Canadá o que deu pulo á súa crecente importancia. Iso tivo reflexo na progresiva expansión dos seus límites municipais con anexiones a partir de 1883. En 1919 o viaduto Bloor sobor do río Don axuda a estender e unificar a área urbana cara ao leste.

A cidade converteuse no século XX na principal metrópole canadense e unha das máis cosmopolitas e integradas do mundo con inmigrantes de todas as etnias e continentes.

Entre 1970 e 1990 levouse a cabo unha renovación da ribeira para usos terciarios: así, ademais de grandes instalacións deportivas, levantouse a máis alta estrutura do planeta ata estes anos, a Torre CN (553 metros).