Harpías

criatura da mitoloxía grega, co corpo de ave e cabeza de muller

As harpías ("ladroas" en grego), son fillas de Electra e Taumante, e irmás de Iris. Fermosas na súa xuventude, logo trocáronse en bestas coa forma de mulleres aladas e con gadoupas (se ben tamén se as representa con pezuños). Vivían nas illas Estrófades.

Capitel na fachada da igrexa de San Francisco (Ourense).
Representación medieval dunha harpía.

As dúas harpías orixinais eran Aelo (vento tempestuoso) e Ocípete (voo rápido), pero os romanos engadiron a Celeno (a escura). As tres, violentas e crueis, representaban ós ventos e ás tempestades. A súa fame era insaciable e eran moi temidas polos navegantes.

Trala súa unión con Céfiro, deron a luz ós cabalos dos heroes Aquiles, Cástor e Pólux.

A lenda conta que Fineo, rei da Tracia, revelou certos segredos dos deuses, e Zeus, alporizado, condenouno ás illas Estrófades, cun manxar diario ó que nunca podía inca-lo dente, xa que as Harpías sempre lle roubaban a comida ou defecaban nela. Este castigo prolongouse ata a chegada de Xasón e os Argonautas, que conseguiron apresa-las Harpías. En recompensa, Fineo revelou ós guerreiros como segui-lo camiño que lles conduciría ó vélaro de ouro.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar