Guerra psicolóxica
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2017.) |
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Na súa definición técnica, guerra psicolóxica, ou guerra sen fusís, é o emprego planificado da propaganda e da acción psicolóxica orientadas a direccionar condutas, na busca de obxectivos de control social, político ou militar, sen recorrer ao uso das armas, ou en forma complementaria ao seu uso.
Como na guerra militar, un plan de guerra psicolóxica está destinado a aniquilar, controlar ou asimilar ao inimigo.
O fin da guerra psicolóxica é destruír a moral do inimigo para lograr a vitoria militar e para iso se empregan dous métodos diferentes, un o militar e outro o político. O método militar practícase nos campos de batalla, directamente contra o combatente, mentres que o método político se dirixe cara a retagarda, basicamente contra a poboación civil.
Desde antes de 1939 practicouse a guerra psicolóxica, pero durante a segunda guerra mundial, tomou características de ciencia, debido a que se poderon empregar técnicas que non se usaron antes, debido ás limitacións que impoñía o desenvolvemento tecnolóxico da época. Pero, á parte das vantaxes que outorgaba a tecnoloxía, a sutileza e o refinamento dos métodos empregados, fixo que as actividades neste campo tomasen características moi especiais durante a segunda guerra mundial.
En sentido figurado, coñécese como guerra psicolóxica ás estratexias e técnicas psicolóxicas que se utilizan nos xogos, en particular en competicións. Por exemplo, en deportes de contacto os competidores a miúdo intentan intimidar ao rival mediante miradas, xestos e frases ameazadoras. Un exemplo disto é o haka, unha danza guerreira que realiza a selección de rugby de Nova Zelandia antes de cada partido.
Véxase tamén
editarOutros artigos
editar- Guerra de Zapa
- Instituto Tavistock
- Proxecto MK Ultra
- A doutrina do shock
- Primavera árabe e as Revolucións de cores
- Edward Bernays
- Propaganda
- The Mystery Method: How to Get Beautiful Women into Bed
Ligazóns externas
editar- De la dictadura a la democracia[1] Arquivado 13 de xullo de 2018 en Wayback Machine., un libro de Gene Sharp.
- Manual de Operacións Psicolóxicas, Exército de Venezuela.
- http://cestudec.com/documento.asp?id=149, CESTUDEC-Psychologica warfare.