Funcións chan e teito
En matemáticas, a función chan (ou parte enteira cando son positivos) é a función que toma como entrada un número real x, e dá como saída o maior enteiro menor ou igual a x, denotado ⌊x⌋. Do mesmo xeito, a función teito mapea x co número enteiro máis pequeno maior ou igual que x, denotado ⌈x⌉. [1]
Por exemplo, para o chan: ⌊2.4⌋ = 2, ⌊−2.4⌋ = −3, e para o teito: ⌈4.4⌉ = 5 e ⌈−4.4⌉ = −4.
x | Piso ⌊x⌋ | Teito ⌈x⌉ | Parte fraccional {x} |
---|---|---|---|
2 | 2 | 2 | 0 |
2.0001 | 2 | 3 | 0,0001 |
2.4 | 2 | 3 | 0,4 |
2.9 | 2 | 3 | 0,9 |
2.999 | 2 | 3 | 0,999 |
− 2.7 | − 3 | − 2 | 0,3 |
− 2 | − 2 | − 2 | 0 |
Notación
editarA parte enteira ou parte enteira dun número (partie entière no orixinal) foi definido por primeira vez en 1798 por Adrien-Marie Legendre na súa proba da fórmula de Legendre.
A parte fracciónal denótase por {x} para x real e definida pola fórmula
- {x} = x − ⌊x⌋[2]
Para todo x,
- 0 ≤ {x} < 1.
No sistema LaTeX, estes símbolos pódense especificar coas palabras \lceil, \rceil, \lfloor e \rfloor
.
Definición e propiedades
editarDados os números reais x e y, os enteiros m e n e o conxunto de números enteiros , chan e teito poden ser definidos polas ecuacións
Equivalencias
editarEstas fórmulas pódense usar para simplificar expresións que inclúen chan e teito. [3]
Para enteiros n temos:
Para x e y reais temos as seguintes desigualdades:
Monótonas
editarTanto as funcións chan como teito son funcións monótonamente non decrecentes:
Relacións entre as funcións
editar- con igualdade se e só se x é un número enteiro, é dicir
Ao negar o argumento muda o chan e o teito e mudao signo:
e:
A negación do argumento complementa a parte fraccional:
As funcións chan, teito e parte fraccional son idempotentes:
O resultado das funcións aniñadas chan ou teito é a función máis interna:
constante de Euler gamma ( )
editarExisten fórmulas para a constante de Euler = 0,57721 56649... que inclúen o chan e o teito, por exemplo [4]
Fórmulas para números primos
editarA función chan aparece en varias fórmulas que caracterizan os números primos. Por exemplo, xa que é igual a 1 se m divide n, e a 0 en caso contrario, dedúcese que un enteiro positivo n é primo se e só se [5]
Problemas resolvidos
editarRamanujan presentou estes problemas ao Journal of the Indian Mathematical Society. [6]
Se n é un número enteiro positivo, proba que
Probáronse tamén algunhas xeneralizacións das fórmulas anteriores. [7]
Problema sen resolver
editarO estudo do problema de Waring levou a un problema sen resolver:
Existe algún número enteiro positivo k ≥ 6 tal que [8]
Mahler demostrou que só pode haber un número finito deses k. De momento non se coñece ningún.[9]
Notas
editar- ↑ Graham, Knuth, & Patashnik, Ch. 3.1
- ↑ Graham, Knuth, & Patashnik, p. 70.
- ↑ Graham, Knuth, & Patashink, Ch. 3
- ↑ Estas fórmulas son do artigo da Wikipedia Euler's constant.
- ↑ Crandall & Pomerance, Ex. 1.3, p. 46..
- ↑ Ramanujan, Question 723, Papers p. 332
- ↑ Somu, Sai Teja; Kukla, Andrzej (2022). On some generalizations to floor function identities of Ramanujan (PDF). Integers 22. arXiv:2109.03680.
- ↑ Hardy & Wright, p. 337
- ↑ Mahler, Kurt (1957). On the fractional parts of the powers of a rational number II. Mathematika 4. pp. 122–124. doi:10.1112/S0025579300001170.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Funcións chan e teito |
Bibliografía
editar- J.W.S. Cassels (1957). An introduction to Diophantine approximation. Cambridge Tracts in Mathematics and Mathematical Physics 45. Cambridge University Press.
- Crandall, Richard; Pomerance, Carl (2001). Prime Numbers: A Computational Perspective. New York: Springer. ISBN 0-387-94777-9.
- Graham, Ronald L.; Knuth, Donald E.; Patashnik, Oren (1994). Concrete Mathematics. Reading Ma.: Addison-Wesley. ISBN 0-201-55802-5.
- Hardy, G. H.; Wright, E. M. (1980). An Introduction to the Theory of Numbers (Fifth edition). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-853171-5.
- Nicholas J. Higham, Handbook of writing for the mathematical sciences, SIAM. ISBN 0-89871-420-6, p. 25
- ISO/IEC. ISO/IEC 9899::1999(E): Programming languages — C (2nd ed), 1999; Section 6.3.1.4, p. 43.
- Iverson, Kenneth E. (1962). A Programming Language. Wiley.
- Lemmermeyer, Franz (2000). Reciprocity Laws: from Euler to Eisenstein. Berlin: Springer. ISBN 3-540-66957-4.
- Ramanujan, Srinivasa (2000). Collected Papers. Providence RI: AMS / Chelsea. ISBN 978-0-8218-2076-6.
- Ribenboim, Paulo (1996). The New Book of Prime Number Records. New York: Springer. ISBN 0-387-94457-5.
- Michael Sullivan. Precalculus, 8th edition, p. 86
- Titchmarsh, Edward Charles; Heath-Brown, David Rodney ("Roger") (1986). The Theory of the Riemann Zeta-function (2nd ed.). Oxford: Oxford U. P. ISBN 0-19-853369-1.
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar- "Floor function". Encyclopedia of Mathematics. EMS Press. 2001 [1994].
- Štefan Porubský, "Integer rounding functions", Interactive Information Portal for Algorithmic Mathematics, Institute of Computer Science of the Czech Academy of Sciences, Prague, Czech Republic, retrieved 24 October 2008
- Weisstein, Eric W. "Floor Function". MathWorld.
- Weisstein, Eric W. "Ceiling Function". MathWorld.