Franz Stock
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2012.) |
Franz Stock, nado o 21 de setembro de 1904 en Neheim-Hüsten, Renania do Norte-Westfalia e finado o 24 de febreiro de 1948 en París, foi un sacerdote católico coñecido por auxiliar aos prisioneiros franceses na represión nazi en París.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de setembro de 1904 Neheim (en)  |
| Morte | 24 de febreiro de 1948 (43 anos) XIV Distrito de París, Francia |
| Lugar de sepultura | église Saint-Jean-Baptiste de Chartres (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Imperio Alemán República de Weimar Reich alemán |
| Relixión | Catolicismo |
| Educación | Instituto Católico de Paris (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | teólogo , Capelão militar (pt) , sacerdote católico , activista pola paz |
| Lingua | Lingua alemá, lingua francesa e Polonia |
| Enaltecemento | |
| |
Premios
| |
Traxectoria editar
Nado nunha familia obreira, realizou estudos filosóficos e teolóxicos en Paderborn. En 1926 participa no Congreso democrático internacional pola Paz, nun contexto de belicismo e ascenso de réximes autoritarios. En 1932 foi ordenado sacerdote.
En 1934 é nomeado reitor da misión católica alemá en París, pero co estoupido da segunda guerra mundial debe retornar a Alemaña.
Tras a ocupación alemá de Francia volve a París. Preocupado pola represión nazi, comeza a visitar as prisións de Fresnes, La Santé e Cherche Midi. Recibe a encomenda de atender aos condenados a morte polo que é dos poucos non integrados no aparello militar ou nazi que se move con certa liberdade polas prisións onde se ateigaban os represaliados pola ocupación. Comeza así un labor clandestino de asistencia aos prisioneiros e de posta en contacto coas súas familias e amigos arriscando a súa propia vida; filtra información, mesmo memorizando as mensaxes, que impiden novas represións e evita máis detencións e torturas. Prepara os testemuños nos xuízos que conseguen atenuar as penas.
Cando as forzas estadounidenses liberan París en 1944, é detido no hospital de la Pieté e fano prisioneiro de guerra. Deste xeito, comeza un labor de atención aos prisioneiros alemáns. Chega a organizar un seminario no campo de prisioneiros preto de Orleáns.
En 1947 é nomeado doutor honoris causa pola Universidade de Friburgo.
Na celebración do cincuenta aniversario da súa morte participaron o Presidente do Senado francés René Morony e o chanceler da República Federal Alemá Helmut Kohl.
Está en marcha o proceso de beatificación.[Cómpre referencia]