Ficoeritrocianina
A ficoeritrocianina é un tipo de ficobiliproteína, unha cromoproteína captadora de luz de cor maxenta que intervén na fotosíntese dalgunhas cianobacterias. Esta cromoproteína consta de dúas subunidades alfa e beta, xeralmente agregadas formando un hexámero, que contén pigmentos de tipo ficobilina, que poden ser ficoviolobilina violeta (na alfa-ficoeritrocianina unida covalentemente ao residuo Cys-84), ou dúas ficocianobilinas azuis (na beta-ficoeritrocianina, que están unidas covalentemente a Cys-84 e Cys-155). A ficoeritrocianina é similar á ficocianina, un importante compoñente do complexo captador de luz (ficobilisoma) das cianobacterias e algas vermellas.
Mentres que a proteína ficocianina leva unido covalentemente o pigmento ficocianobilina, producindo un máximo de absorción de arredor de 620 nm, a proteína ficoeritrocianina contén tanto o cromóforo ficoviolobilina coma dous cromóforos de ficococianobilina[1], o que fai que o seu máximo de absorción sexa de arredor de 575 nm. Como tanto a ficoeritrocianina coma a ficocianina teñen unha ficocianobilina que actúa como aceptor terminal da transferencia de enerxía, presentan fluorescencia arredor de 635 nm, que é absorbida polas aloficocianinas que teñen unha absorción máxima de arredor de 650 nm e unha fluorescencia máxima de arredor de 670 nm. Finalmente, a enerxía da luz absorbida pola ficoerotrocianina transfírese ao centro de reacción fotosintético.
Nun estudo realizado con 240 cepas de cianobacterias atopouse que ningunha das cepas sintetizaba á vez ficoeritocianina e ficoeritrina e que a ficoeritrocianina estaba fundamentalmente restrinxida ás cepas que formaban heterocistes, o cal pode ter utilidade taxonómica.[2] Noutro experimento estudouse a síntese da subunidade alfa da ficoeritrocianina, introducindo o seu xene en plásmidos de Escherichia coli.[3]
Notas editar
- ↑ P. Zehetmayer, Th. Hellerer, A. Parbel, H. Scheer, A. Zumbusch. Spectroscopy of Single Phycoerythrocyanin Monomers: Dark State Identification and Observation of Energy Transfer Heterogeneities. Biophysical Journal Volume 83, Issue 1, p407–415, July 2002. [1]
- ↑ Bryant, D. A. (1982-04-01). "Phycoerythrocyanin and Phycoerythrin: Properties and Occurrence in Cyanobacteria". Microbiology (en inglés) 128 (4): 835–844. ISSN 1350-0872. doi:10.1099/00221287-128-4-835.
- ↑ Aaron J. Tooley e Alexander N. Glazer. Biosynthesis of the Cyanobacterial Light-Harvesting Polypeptide Phycoerythrocyanin Holo-α Subunit in a Heterologous Host. Journal of Bacteriologyjb.asm.orgdoi: 10.1128/JB.184.17.4666-4671.2002 J. Bacteriol. September 2002 vol. 184 no. 17 4666-4671. [2] Arquivado 12 de xaneiro de 2018 en Wayback Machine.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- MacColl, Robert; O'Connor, Gerald; Crofton, Gregory; Csatorday, Károly (1981-12). "PHYCOERYTHROCYANIN: ITS SPECTROSCOPIC BEHAVIOR AND PROPERTIES". Photochemistry and Photobiology (en inglés) 34 (6): 719–723. ISSN 0031-8655. doi:10.1111/j.1751-1097.1981.tb09069.x.