Félix Candela

arquitecto mexicano

Félix Candela Outeriño, nado en Madrid o 27 de xaneiro de 1910 e finado en Durham o 7 de decembro de 1997, foi un arquitecto español, famoso pola creación de estruturas baseadas no uso do paraboloide hiperbólico.

Modelo:BiografíaFélix Candela

(2010) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento27 de xaneiro de 1910 Editar o valor en Wikidata
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Morte7 de decembro de 1997 Editar o valor en Wikidata (87 anos)
Durham, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Politécnica de Madrid
Real Academia de Belas Artes de San Fernando
Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónarquitecto, pintor, enxeñeiro, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Nacional Autónoma de México
Universidade de Illinois
Universidade de Illinois Chicago (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Premios

BNE: XX834880
Restaurante do Oceanográfic de Valencia, España. Obra de Félix Candela.

Traxectoria

editar

En 1927 ingresou na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, rematando a carreira 1935. Na súa época de estudante é un destacado deportista, gañando o campionato de esquí en 1932 e de rugby en 1934.[1]

Continuou os seus estudos na Real Academia de Belas Artes de San Fernando xunto a Eduardo Robles Piquer e Fernando Ramírez de Dampierre. Daquela coñeceu a Eduardo Torroja e as súas técnicas no uso de cubertas de formigón. Grazas a súa tese doutoral recibiu unha bolsa de estudos da Academia en 1936 para ampliar os estudos en Alemaña, pero non chega a ir polo inicio da Guerra Civil española. Formou parte do Exército Popular Republicano. Tras pasar polo campo de Perpiñán, decidiu exiliarse en México.

En 1941 adquiriu a cidadanía mexicana. En Acapulco comezou a súa carreira como arquitecto co deseño dalgunhas casas e hoteis. En 1950 fundou cos tamén arquitectos Fernando Fernández Rangel e Raúl Fernández Rangel a empresa construtora Cubiertas Ala. En 1953 recibiu unha cátedra na Facultade de Arquitectura da Universidade Nacional Autónoma de México (UNAM). Preside entre os anos 1961 e 1962 a Charles Eliot Norton Lectures na Universidade Harvard. En 1971 trasládase ós Estados Unidos, ocupando unha cátedra na Universidade de Illinois en Chicago, ata 1978, ano no que consegue a cidadanía americana.

Obras destacadas

editar

Obra escrita

editar
  • En defensa del formalismo y otros escritos, Xarait Ediciones, 1985, 172 páxinas, ISBN 84-85434-29-3

Premios

editar
  1. Biografía e obras en.stucturae.de

Véxase tamén=

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar