Explorer 12
Explorer 12, tamén denominado EPE-A, foi un satélite artificial estadounidense lanzado o 16 de agosto de 1961 mediante un foguete Delta desde Cabo Cañaveral.[2][5]
| Explorer 12 | |
|---|---|
 Preparativos do Explorer 12 antes do lanzamento. | |
| Tipo | Científico |
| Organización | NASA |
| Destino actual | Reentrado na atmosfera.[1] |
| Data de lanzamento | 16 de agosto de 1961, 3:21 GMT[1][2][3][4] |
| Foguete portador | Delta[2][5] |
| Sitio de lanzamento | Cabo Cañaveral[2] |
| Obxectivo da misión | Estudo dos raios cósmicos, o vento solar e o campo magnético terrestre e interplanetario.[2] |
| Decaemento | 30 de setembro de 1963[1] |
| NSSDC ID | 1961-020A |
| Masa | 37,6 kg[6] |
Características editar
Explorer 12 foi o primeiro membro do modelo de satélites EPE (Energetic Particles Explorer). Estaba adicado a facer observacións dos raios cósmicos o vento solar, e o campo magnético terrestre e interplanetario.[2][5][6]
O satélite usaba un telémetro de 16 canais con multiplexación por división de tempo cunha velocidade de mostraxe de 0,324 s. Oito dos canais usábanse para procesar información de xeito dixital, e os outros oito para facelo analoxicamente. Explorer 12 estabilizábase mediante xiro, usando un sensor solar para medir a velocidade de rotación e a fase. O satélite funcionou sen problemas ata o 6 de decembro de 1961, día en que deixou de transmitir, posiblemente debido a un problema de enerxía. Obtivéronse datos útiles durante o 90% da vida do satélite. A velocidade de xiro inicial tras o lanzamento foi de 28 r.p.m., co eixo apuntando a unha ascensión recta de 48 graos e unha declinación de -28 graos. A dirección do eixo de rotación mantívose aproximadamente constante durante o tempo da misión, e a velocidade de rotación aumentou ata as 34,3 r.p.m.[2][5]
Explorer 12 foi inxectado nunha órbita inicial de 76.632 km de apoxeo e 773,9 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 33,43 graos e un período de 1587,3 minutos. Reentrou na atmosfera o 30 de setembro de 1963.[1][3][6]
Instrumentos editar
Explorer 12 levaba os seguintes instrumentos a bordo:
- Analizador electrostático de plasma solar
- Magnetómetros de porta de fluxo
- Medidor de partículas cargadas
- Experimento de dano a células solares
- Detector de centeleo de protóns-electróns
- Detector de raios cósmicos
Resultados editar
Explorer 12 foi pioneiro na exploración da magnetosfera terrestre, identificando por primeira vez a magnetopausa e mellorando os coñecementos sobre os cintos de Van Allen, establecendo que se trata dunha única rexión de partículas cargadas, e que as tormentas xeomagnéticas poden chegar a ser o resultado das erupcións solares. Tamén deixou claro que a radiación no contorno terrestre non era impedimento para os voos tripulados.[7][8]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "EXPLORER 12" (en inglés). Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 NASA (14 de maio de 2012). "Explorer 12" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 12 de marzo de 2013. Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ 3,0 3,1 "Letter dated 6 March 1962 from the Acting Secretary-General addressed to the Chairman of the Committee on the Peaceful Uses of Outer Space, transmitting a communication dated 5 March 1962 from Permanent Representative of the United States of America" (62-04423). 7 de marzo de 1962: 5. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 21 de xullo de 2007. Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "Explorer 12" (en inglés). Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Explorer: EPE A, B, C, D (S 3)" (en inglés). Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Mark Wade (2011). "EPE" (en inglés). Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ Karen C. Fox (2012). "Stories of Missions Past: Early Explorers" (en inglés). Consultado o 26 de decembro de 2012.
- ↑ Victor Seigel (outubro de 1983). "SPACE SCIENCE". En NASA. Our First Quarter Century of Achievement ... Just the Beginning (PDF). pp. C–6. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de maio de 2020. Consultado o 27 de decembro de 2012.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Explorer 12 |
Bibliografía editar
- B. U. Ö Sonnerup, L. J. Cahill Jr. (1967). "Magnetopause structure and attitude from Explorer 12 observations". JOURNAL OF GEOPHYSICAL RESEARCH 72 (1): 171. Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2022. Consultado o 7 de marzo de 2022.
- Frank, L. A. (1 de outubro de 1966). "Explorer 12 observations of the temporal variations of low-energy electron intensities in the outer radiation zone during geomagnetic storms." (PDF). JOURNAL OF GEOPHYSICAL RESEARCH 71: 4631–4639. Consultado o 31 de xaneiro de 2024.