Melito de Canterbury: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Engade 1 libro para verificar (20210112)) #IABot (v2.0.7) (GreenC bot |
m Reemplazos con Replacer: «Lyon» |
||
Liña 10:
O papa Gregorio enviou a Melito a Inglaterra en xuño de 601, en resposta a unha petición de Agostiño, o primeiro arcebispo de Canterbury. Agostiño necesitaba que máis clérigos se unisen á misión gregoriana, que estaba a realizar conversións no [[reino de Kent]], entón gobernado por Aethelberht. Os novos misioneiros trouxeron consigo un agasallo en forma de libros e "todas as cousas necesarias para a adoración e o ministerio da Igrexa". Un cronista de Canterbury, Thomas de Elmham, asegurou no século XV que en Canterbury se conservaban aínda libros dos traídos a Inglaterra por ese segundo grupo, aínda que non sinalou cales. Unha investigación dos manuscritos existentes de Canterbury mostra que un dos libros que posibelmente perdurou a través dos anos foron os evanxeos de San Agostiño, agora en Cambridge, Corpus Christi College, Manuscrito (MS) 286<ref>Outro posíbel supervivente podería ser a ''[[Regra de San Bieito]]'', agora MS Oxford [[Bodleian Library|Bodleian]] Hatton 48 (Colgrave "Introduction" ''Earliest Life of Gregory the Great'' pp. 27–28). Outro evanxeo, escrito con estilo italiano, e moi relacionado cos evanxeos de San Agostiño é o MS Oxford Bodelian Auctarium D.2.14, que mostra evidencia de ter estado en mans anglosaxoas no período correcto. Por último, un fragmento dun traballo de Gregorio Magno, agora na [[biblioteca Británica]] como parte do MS [[biblioteca Cotton|Cotton]] Titus C podería ter chegado cos misioneiros (Lapidge ''Anglo-Saxon Library'' pp. 24–25).</ref>. Xunto á carta para [[Agostiño de Canterbury|Agostiño]], os misioneiros trouxeron unha carta para Aethelberht, instando o rei a se comportar como o emperador romano [[Constantino I o Grande]] e forzar a conversión dos seus súbditos ao cristianismo. Tamén se lle animaba a destruír todos os santuarios pagáns<ref name="Coming64">Mayr-Harting ''Coming of Christianity'' p. 64</ref><ref name="Brooks9">Brooks ''Early History of the Church of Canterbury'' p. 9</ref><ref name="Bede85">[//es.wikipedia.org/wiki/Beda Beda] ''A History of the English Church and People'' pp. 85–86</ref><ref name="Coming62">Mayr-Harting ''Coming of Christianity'' p. 62</ref><ref name="Strat34">Markus "Gregory the Great and a Papal Missionary Strategy" ''Studies in Church History 6'' pp. 34–37.</ref>.
O historiador Ian Wood suxeriu que a viaxe de Melito a través da Galia puido incluír os bispados de Vienne, Arlés,
Beda o venerable, ''Histoire Ecclésiastique du peuple anglais'' libro I, capítulo XXX, 2-4 en André Crépin (ed.), ''Sources Chrétiennes'', Les Éditions du Cerf, París 2005, p. 247-251. Pode consultarse en latín [[metawiki:s:la:Epistola_ad_Mellitum|aquí]].</ref>. Esta perspectiva tradicional, que a Epístola representa unha contradición coa carta a Aethelberht, foi cuestionada polo historiador e teólogo George Demacopoulos, quen argumenta que a carta a Aethelberht buscaba principalmente animar ao rei en temas espirituais, mentres que a ''Epístola'' foi enviada para dar conta de asuntos puramente materiais, polo que ningunha das dúas entra en contradición coa outra<ref name="Dema">Demacopoulos "Gregory the Great and the Pagan Shrines of Kent" ''Journal of Late Antiquity'' pp. 353–369</ref>.
|