Zoocoria: Diferenzas entre revisións

En [[botánica]] chámase '''zoocoria''' á forma de [[dispersión dos propágulos]] na que o axente que realiza o transporte é un animal.

 

En plantas parasitas que crecen sobre as ramas das árbores, como o visgo (''Viscum album'') e outras [[Loranthaceae|lorantáceas]], a dispersión depende das aves e outros animais arborícolas, e é a única maneira de asegurar que as sementes acaden novas pólas sobre as que xerminar.

 

As [[oliveira]]s, por exemplo, deben ser tragadas, antes de xerminar; o que fan aves de tamaño medio como as [[pega]]s. Son abundantes os froitos pequenos de cor máis ou menos intensamente vermello, como as [[cereixa]]s, que deben seguir este tratamento. A súa cor correspóndese precisamente coa máxima sensibilidade do [[ollo]] das [[aves]], o equivalente do que representa o amarelo na nosa propia visión. Moitos froitos tropicais amarelos ou alaranxados están adaptados a ser devorados por monos. Interprétase de feito que a visión da cor que distingue aos [[primates]] (monos) dos outros mamíferos (que non distinguen as cores) representa un caso de [[coevolución]] ou coadaptación dos primates, arborícolas como son, ás árbores das rexións tropicais onde se orixinaron. Outro grupo de mamíferos que, como os primates, é chamado á dispersión é o dos [[macroquiróptero]]s, os chamados raposos voadores, grandes morcegos propios de selvas tropicais que acoden ás flores, actuando tamén como [[polinizador]]es, e aos froitos. Chámase ''[[fruxívoro]]s'' (literalmente comedores de froita) aos animais que presentan esta adaptación.