Branca I de Navarra: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
Sen resumo de edición |
||
Liña 78:
Unha vez en Navarra, Branca comezou a solicitar con insistencia ao seu pai a convocatoria das Cortes para a súa proclamación como primoxénita do rei. O rei Carlos III accede aos desexos da súa filla e, o [[28 de outubro]] de [[1416]], convocáronse as Cortes en [[Olite]], onde Branca foi xurada herdeira do reino de Navarra.<ref name="Auñamendi" />
A nova posición de Branca como princesa herdeira de Navarra desperta o interese do [[reino de Aragón]]. Mediante un tratado asinado o [[5 de novembro]] de [[1419]] acordouse o enlace de Branca co infante [[Xoán II de Aragón|Xoán]], duque de [[Peñafiel]], conde de [[Mayorga]] e señor de [[Casa de Lara|Lara]], fillo segundoxénito de [[Fernando I de Aragón]] e irmán menor de [[Afonso V de Aragón|Afonso V o Magnánimo]], [[Reino de Aragón|rei de Aragón]]. A voda por poderes levouse a cabo ao mes seguinte, o [[5 de decembro]] en Olite, e o matrimonio en persoa seis meses máis tarde, o [[18 de xuño]] de [[1420]].<ref name="Cawley" /> na [[Catedral de Santa María
Daquela Branca era xa unha muller madura de trinta e cinco anos, mentres que o infante aragonés era apenas un mozo de vinte e dous. Pese á diferenza de idades, aparentemente o forte carácter do seu marido foi o que se impuxo no matrimonio. Pouco despois da voda, Branca trasladouse co seu esposo aos seus estados de Peñafiel,<ref name="Auñamendi" /> onde, o [[29 de maio]] de [[1421]], deu a luz ao seu segundo fillo, pero primoxénito das súas segundas nupcias, [[Carlos de Viana|Carlos]].
Liña 93:
[[Ficheiro:TumbaBlancaNavarra.JPG|miniatura|270px|Tumba de Branca I de Navarra na [[Igrexa do Mosteiro de Santa María la Real de Nieva]], [[Provincia de Segovia|Segovia]].]]
O [[15 de maio]] de [[1429]], domingo de pentecostés —é dicir, catro anos despois do seu acceso ao trono—, Branca I foi finalmente coroada raíña de Navarra co seu esposo Xoán II como rei consorte na [[Catedral de Santa María
A abulia (ou perda de iniciativa) que a caracterizaba fixo que Navarra quedara sometida en todo ao seu marido e aos seus intereses, perdendo o reino territorios fronteirizos como consecuencia da intervención armada de Xoán II nos asuntos de [[Reino de Castela|Castela]], entre [[1428]] e [[1429]]. Porén, en [[1436]] asinouse en [[Toledo]] a paz entre Navarra e Castela, na que se acordou o matrimonio da infanta [[Branca II de Navarra|Branca]] con [[Henrique IV de Castela|Henrique]], príncipe herdeiro de Castela, recuperando Navarra deste modo as vilas e castelos perdidos durante a guerra.
| |||