Policromía: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
HacheDous=0 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Breobot (conversa | contribucións)
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
Liña 7:
Os [[Pobo grego|gregos]] foron así mesmo mestres en policromar os seus monumentos e o mesmo pode dicirse das antigas [[América precolombiana|culturas precolombianas]].
 
Os descubrimentos feitos durante o século XIX permitiron confirmar que os helenos cubrían cun sólido estuco, xeralmente vermello, as gradinatas e o chan dos seus templos. Os [[Capitel|capiteis]] e [[arquitrabe]]s recibían un ton carmín; as [[cornixa]]s eran azuis, realzadas con adornos vermellos, pardos, amarelos e verdes; o tímpano era azul; as canles tezas, [[Acroterio|acroterasacroterios]], [[Antefixo|antefixas]] e todos os barros cocidos ofrecían brillantes cores, habilmente harmonizados. Os edificios civís ou profanos estaban decorados tamén con pinturas murais.
[[Ficheiro:Istanbul_-_Museo_archeologico_-_Mostra_sul_colore_nell'antichità_05a_-_Frontone_di_Egina_-_Foto_G._Dall'Orto_28-5-2006.jpg|miniatura|200x200px|Reprodución de policromía sobre o frontón de [[Exina, Grecia|Exina]] (s. V a. C.]]
Os romanos empregaron moito as columnas monolitas de [[mármore]] de diversos matices e os [[mosaico]]s. Os bizantinos, herdeiros da arte helénico, continuaron a tradición e transmitiron a policromía ós árabes e ós pobos de Occidente.