Cristillón, Mañufe, Gondomar: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Engadido información de Casa de Dona María dende a páxina colaborativa Patrimoniogalego.net
Liña 9:
== Patrimonio ==
[[Ficheiro:Cristillon-Casa-Dona-Maria.jpg|esquerda|miniatura|Casa de Dona María.]]
'''Casa de Dona María'''<ref>{{Cita web|url=https://concellodegondomar.gal/es/toponimia-de-gondomar|páxina-web=Concello de Gondomar|título=Toponimia de Gondomar|data-acceso=08/05/2020}}</ref> O edificio levántase a base de perpiaño granítico irregular, de dous andares e cuberta a dúas augas. Inicialmente era de planta rectangular con orientación Nortenorte-Sursur. Máis tarde se lle engadiuengadíuselle un anexo que funcionaba como patín. Co paso do tempo se foifoise transformando ata o que podemos ver hoxe en día.<ref>{{Cita web|url=http://patrimoniogalego.net/index.php/89920/2016/10/casa-de-dona-maria/|páxina-web=Patrimoniogalego.net|título=Casa de Dona María|data-acceso=24-05-2020}}</ref>
 
A súa fundación remóntase á primeira metade do século XVII, segundo Soliño Troncoso. Engade que sobre ela fundouse morgado, sendo propietario o capitán Jerónimo de Seya y Mariño, de San Pedro de Filgueiras.<ref name=":0">{{Cita libro|título=Percorrido polo patrimonio cultural da vila e concello de Gondomar de Miñor|apelidos=Soliño Troncoso|nome=Antonio|editorial=Deputación de Pontevedra|ano=2018|ISBN=978-84-09-06595-0|ref=|páxina=125}}</ref> O mesmo estudo engade que posteriormente “o morgado é adquirido por Pedro de Puga y Novoa, de Bembrive. No século XVIII xa era o seu propietario un "de la Sierpe", Manuel Antonio de la Sierpe Troncoso y Lira. A súa herdeira María Jesús de la Sierpe foi quen deu nome popular á casa. A familia "de la Serpe" tivo outra casa en Mañufe, aos pés da ermida de San Sebastián, aínda parcialmente conservada”.<ref name=":0" />
 
O traballo citado sinala que a casa foi residencia dun inquisidor do Santo Oficio “cuxas armas se mostran sobre o brasón pétreo que coroa o lintel do portalón de entrada ao patio aberto ante a casa”<ref name=":0" />. A edificación presenta “planta en forma de T como consecuencia da ampliación dun corpo, no vento nacente, á inicial tipoloxía rectangular. Toda a obra está moi transformada. Ao outro lado do camiño mantense, aínda modificada, a fonte do Romaio<ref name=":0" />”.
[[Ficheiro:Cristillon-Cemiterio-Fronte-muro 01.jpg|esquerda|miniatura|Cemiterio parroquial.]]