Nevis: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 55:
[[Ficheiro:Nevis FrenchSlavetrade.jpg | thumb | right | Ilustración do francés [[comercio de escravos]] no libro de 1876 ''O século XVIII: as súas institucións, costumes e traxes: Francia, 1700-1789''.]]
Debido ao rendible [[comercio de escravos]] e a alta calidade da [[cana de azucre]] nevisiana, a illa converteuse pronto nunha gran fonte de riqueza para Gran Bretaña e a plantocracia británica propietaria de escravos. En 1671, cando as illas de Sotavento se separaron de Barbados, Nevis pasou a ser a sede da colonia das Illas de sotavento e recibiu o sobrenome de "raíña dos Caribes". Permaneceu sendo a capital colonial para as Illas de Sotavento ata que o trasladouse a [[Antiga]] por motivos militares en 1698. Durante este período, Nevis foi a máis rica das Illas de Sotavento Británicas.<Ref name = "Hubbard" /> A illa superou a illas máis grandes como [[Xamaica]] na produción de azucre a finais do século XVII. A riqueza dos plantadores na illa é evidente nos rexistros tributarios conservados nos Calendar State Papers nos rexistros públicos británicos da [[Office Colonial]], onde se rexistraron a cantidade de impostos recadados nas Illas de Sotavento. As cantidades rexistradas para 1676 como "imposto principal sobre os escravos", un imposto a pagar polo azucre, ascenderon a 384.600 libras en Nevis, fronte a 67.000 cada un en Antiga e Saint Kitts, 62.500 en [[Illa Montserrat|Montserrat]], e 5.500 en total nas outras cinco illas.<ref>''Calendar State Papers'' (1676). Number 1152, 1676. The British Colonial Office Public Records. Qtd. in Hubbard, p. 85.</ref>
As familias escravizadas constituían a gran forza de traballo necesaria para traballar as plantacións de azucre. Despois da década de 1650, a oferta de servidores brancos contratados comezou a agotarse debido ao aumento dos salarios en Inglaterra e ao menor incentivo para emigrar ás colonias. A finais do século XVII, a poboación de Nevis estaba formada por unha pequena e rica elite plantadoraa, unha poboación marxinal de brancos pobres, unha gran maioría de escravos descendentes africanos e un número descoñecido de [[Negro cimarrón| cimarróns]], escravos escapados que vivían nas montañas. En 1780, o 90 por cento das 10 000 persoas que viven en Nevis eran negros.<Ref name = "Hubbard"/> Algúns dos cimarróns uníronse cos poucos caribes restantes en Nevis para formar unha forza de resistencia. As memorias da loita dos cimarróns nevisianos no sistema de plantacións consérvase en topónimos como Maroon Hill (outeiro dos cimarróns), un dos primeiros centros de resistencia.
| |||