Reoloxía: Diferenzas entre revisións

A '''reoloxía ''' é a rama da [[Mecánica de medios continuos|física de medios continuos]] que se dedica ao estudo da [[deformación]] e o [[fluído|fluír]] da [[materia]].

O termo foi introducido polo [[químico]] [[estadounidense]] [[Eugene Bingham]] en [[1929]], a partir dunha suxestión dun seu colega, [[Markus Reiner]].<ref>{{citeCita booklibro|author=James Freeman Steffe|title=Rheological Methods in Food Process Engineering|url=https://books.google.com/books?id=LrrdONuST9kC|date=1 January 1996|publisher=Freeman Press|isbn=978-0-9632036-1-8}}</ref><ref name="deb1">[http://rrc.engr.wisc.edu/deborah.html The Deborah Number] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110413144406/http://rrc.engr.wisc.edu/deborah.html |date=13-04-2011}}</ref>

Este termo inspirouse no [[aforismo]] de [[Simplicio de Cilicia|Simplicio]] (atribuído a miúdo a [[Heráclito]]), πάντα ῥεῖ ''pánta rhei'', "todo flúe",<ref name=Barnes1982>{{citeCita booklibro | title = The presocratic philosophers | year = 1982 | author = Barnes, Jonathan | isbn = 978-0-415-05079-1}}</ref><ref>{{citeCita journalpublicación periódica|last=Beris|first=A. N.|first2=A. J. |last2=Giacomin|title=πάντα ῥεῖ: Todo flúe|journal=Applied Rheology |volume=24 |page=52918 |year=2014|doi=10.3933/ApplRheol-24-52918}}</ref> e foi usado para describir o fluxo de [[líquido]]s e a deformación de [[sólido]]s.

Un ''sólido ideal'' defórmase elasticamente e a enerxía requirida para a deformación recupérase totalmente cundo se retira a forza aplicada. Mentres que os ''fluídos ideais'' se deforman irreversibelmente, flúen, e a enerxía requirida para a deformación disípase no interior do fluído en forma de [[calor]], e non se pode recuperar ao retirar a forza. Pero só uns poucos líquidos se comportan como líquidos ideais; a inmensa maioría deles mostra un comportamento reolóxico que se clasifica nunha rexión intermedia entre os líquidos e os sólidos: son á vez elásticos e viscosos, polo que se denominan «viscoelásticos».

Nesta clasificación dos comportamentos reolóxicos dos materiais con relación á súa resposta ás forzas aplicadas cómpre introducir un novo parámetro: a escala de tempo na cal se aplica a deformación. Para iso, se define unha nova [[Magnitude física|magnitude]] que ten en conta o tempo de observación; trátase do [[número de Deborah]]:

[[Ficheiro:Esfuerzo-deformacion.png|miniatura|200px|Relación entre forza e deformación nun sólido.]]