Bon Jovi: Diferenzas entre revisións

En xuño dese ano a banda tocou no mítico Estadio de Wembley, en [[Londres]]. Foron os días 23, 24 e 25, con cheos absolutos de 72.000 persoas por noite. A terceira noite foi gravada e editada en videovídeo como ''[[Live From London]]'', con 11 temas dos máis de 20 que tocaron.

Logo da emisión de ''These Days'', cando a banda aínda non terminara a xira de ''Crossroad'' e trala saída de Alec, Jon manifestou: {{Cita|''"Tivemos álbums enormes, como tivemos álbums non tan enormes; con tal de que eu estivese contento con eles non me importaba. Eu estou moi contento de que o álbum dos mellores éxitos fose tan enorme; iso si é un gran placerpracer, pero o que é importante é que a nós nos gustan as cancións e tamén ó público que as escoita; ''These Days'' é a continuación dunha aventura da banda. Ninguén sabe onde terminará, pero eu sei que non estamos retrocedendo"''.}}

[[Ficheiro:Jonbonjovi.jpg|miniatura|dereita|300px|Jon Bon Jovi, 25 de maio de 2006]]

A banda tocou por primeira vez no teito dun edificio no programa "The Late Show with David Letterman". Recibiu as nominacións ó Grammy por "Mellor álbum de rock", "mellor interpretación de rock de grupo ou dúo" por "It´s My Life". Ese mesmo ano Bon Jovi logrou o premio "My VH-1 Award" por "O meu Video Favorito", e realizou dous concertos con cheos absolutos no Wembley Stadium de Londres, antes de que fora derrumbadoderrubado.

Desde entón lanzarno* discos con sinxelos de boa recepción nas radios, como "[[One Wild Night]]" (2001), unha recompilación de cancións gravadas de concertos en vivo entre 1985 e o 2001. Este disco non gustou a algúns seguidores, xa que nel se incluíron temas como "I Don't Like Mondays" ou "Rockin' In The Free World", deixando de lado clásicos como "Lay Your Hands On Me", "Born To Be My Baby" ou "Always", e sobre todo, por que o álbum reunía actuacións en vivo da banda ó longo da súa historia e non un concerto íntegro da última xira como se esperaba. A banda realizou unha xira de 54 shows por 15 países ante máis de 2 millóns de persoas.

No 2003 editouse ''[[This Left Feels Right]]'', unha antoloxía dos seus mellores éxitos pero cun estilo totalmente diferente e, ademais, nun formato case acústico. No seu lugar pensábase realizar un disco acústico, gravado en [[Iocoama]] ([[Xapón]]) no 2003 xunto a unha orquestra, pero á hora de mezclarmesturar as cancións pensaron que o mellor era gravalas todas de novo, pero cun xiro á esquerda. Unha vez no estudio a banda considerou que un álbum acústico en directo non aportaba nada significativo a Bon Jovi naquel momento, o que os motivou a coller os éxitos e traballar sobre eles dándolles un novo punto de vista. Jon sinalou: {{Cita|''«Creo que a mellor definición para este álbum é "ecléctico", sabes?, o título "Esta esquerda séntese dereita" ''(ou correcta, ben...)'', isto é o que é o noso novo álbum, unha re-introdución a vellos amigos, un disco moi diferente, que ós seguidores lles gustará moito e que tentará a nova xente que nunca escoitou á banda antes a escoitarnos»''.}} O dobre DVD que recolle o concerto no Casino Borgata bateu records de ventas na súa primeira semana. Porén, o álbum non conseguiu as metas esperadas. Jon, nunha entrevista realizada a principios do 2007, deu a coñecer a súa desconformidade con este proxecto: {{Cita|''«Gravamos o disco de grandes éxitos e eu sentíame realmente artístico con este novo traballo, sabes? Era algo inédito, e o sacamos á venta. Foi un fracaso, un total fracaso. Os críticos dixeron: «Non xoguen cos nosos recordos nin coas nosas memorias». Foi un duro golpe sobre a miña cabeza, como un martelazo! Aquilo foi un espertar para min. Eu chamábao arte cando en realidade non o era. Os críticos cuestionábanme, onde estaba a arte? Se a verdadeiro arte estaba nos éxitos orixinais, iso foi unha crítica construtiva moi boa. Definitivamente, non o faría de novo.»''.}}

[[Ficheiro:Bon Jovi Richie Sambora Dublin 06.jpg|dereita|miniatura|250px|Bon Jovi no Tour Europe 2006]]

O Tour "Have a Nice Day" acabou sendo un éxito de público, destacando os concertos de DublinDublín e Milton Keynes. O Tour terminou en Nova Jersey, no Giants Stadium, con tres actuacións con cheos o 18, 19 e 29 de xullo.

O 14 de novembro de 2006 tivo lugar a terceira ceremoniacerimonia do [[UK Hall of fame]], onde a banda, xunto a [[Led Zeppelin]], [[Rod Stewart]], [[James Brown]] e [[Brian Wilson]], pasou a formar parte das lendas da música ó entrar no Salón da Fama do Reino Unido, sendo a banda máis nova en formar parte deste selecto grupo.

* A banda tivo problemas legais con Sebastian Bach (vocalista de Skid Row), que abriu unha demanadademanda contra Jon Bon Jovi e Richie Sambora alegando abuso financeiro, demanda gañada por Bach, terminando así a relación Jon Bon Jovi/Sebastian Bach; curiosamente, en 1995, Skid Row pediu abrir os cocnertosconcertos da xira do "These Days" de Bon Jovi, pero Jon negouse para evitar problemas futuros.

* Na gravación do videovídeo "Real Life" David non apareceu, pois xusto antes sufrira un accidente no que se viu afectado a súa man dereita. No seu lugar Tico Torres aparece cun cartel coa foto e forma de David.

* Jon inspirouse na película ''Sixth Sense'' para compor a canción e facer o videovídeo de "(You Want to) Make a Memory".