|
---------
Volto, vendo certas actitudes antidemocraticas e impositivas, considérome coa obriga de contrarrestar iso.
Estou a entrar en modo stand-by.
Xa din explicacións de todo o habido e por haber, agora os demais, os que mas pidiron, tamen as deben de dar.
Foi dabondo. , así que vou meditar o meu futuro nisto.
Este proxecto ten un futuro brillante e imos por el. Aqui contamos todos, peselle a quen lle pese.
Grazas sinceras aos que me soportan (en todos os sensos).
Grazas tamén aos que non me soportan (en todos os sensos), das roídas tamén aprendín.
Enfín, que coido que deixo isto. Tentei reparar a miña entrada forte, contribuír á miña maneira, pero, parafrasando á poli americana: "calquera cousa que diga poderá ser usada na miña contra. Parece que non hai remedio. Non sei. Meditareino, pero o mais seguro é que marche.
Alguns seguirán a falar mal de min, eu comezarei a falar ben deles
... e todos nos equivocaremos un pouquiño.
Tranquilos, marcharei caladiño, que como digo sempre, as persoas din mais pola forma na se marchan que pola forma en que chegan.
Agora, á hora da sesta, era o intre simbólico,
pra dicir talvez adeus.
esas horas en que todo adormece, prácidamente,
incluídas esas follas que no outono voan desde as árbores.
Todo paseniño, salvo aqueles cativos brincando coa pelota,
mentres os vellos os maldicen, apuntándolles coa vara,
reprochándolles os seus berros e,
talvez, moi no fondo, envidiando a súa fogaxe.
Outono, adeus.
-----------
-----------
| 