Gran Teatre del Liceu: Diferenzas entre revisións

EnEntre tornoas ásdez oncee media e once menos cuarto da mañánmañá do [[31 de xaneiro]] de [[1994]],<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=WmytP3w2X4g Incendio del Liceo en Barcelona en la cobertura informativa de TVE] en [[YouTube]]</ref> mentres dous operarios traballaban na reparación do telónpano de aceiro que, en caso de incendio, tiña que impedir que o lume pasase do escenario á sala –ironía do destino–, as faíscas do seu sopradorsoprete prenderon nasnos dobraspregos da gardamalleta, adas cortinaxecortinas finafinad de tres corpos que escondíaagochaba a parte alta do escenario. Algúns anacos acesos de tea caeron ao chan e, aínda que os traballadores se apresuraron a apagalos e se baixou o telónpano de aceiro, todo foi inútil: as lapas xa saltarnsaltaran ao pano de veludo e subían ata o tear e o teito.

O lume era xa incontrolable cando os bombeiros chegaron minutos despois das once. Quizais un pouco demasiado tarde, porque mentres tanto, segundo parece, os traballadores tentaran apagar o lume cos medios ao seu alcance en lugar de chamarchamaren inmediatamente aos servizos de extinción.

As institución públicas acordaron unánimementeunanimemente que o teatro sería reconstruído no mesmo lugar no que se encontraba e tal e como era, mais con todas as melloras necesarias. Para facer posible a reconstrución do Liceu, creouse a '''Fundació del Gran Teatre del Liceu''', e a ''Societat del Gran Teatre del Liceu'' cedeu a propiedade do teatro ás administracións públicas: o teatro foi, finalmente, de titularidade pública, a pesar da oposición dun reducido sector de propietarios. Para obter os recursos, a Fundació emprendeu unha campaña de captación de cartos, conseguindo a participación dun gran número de empresas e institucións privadas, que exerceron como patrocinadoras e mecenas, contribuíndo deste xeito na reconstrución do teatro: o resultado foi que case a metade do presuposto final desta reconstrución chegou por medio de doazóns privadas.