|
=== Consolidación como teatro de ópera ===
[[Ficheiro:Walentin Alexandrowitsch Serow 003.jpg|miniatura|Retrato do cantante italiano [[Angelo Masini]].]]
A partir dos anos '80oitenta do [[século XIX]] o Liceu converteuse progressivamenteprogresivamente nun teatro de ópera e danza, econsolidando consolidou unhsunha estrutura de programación baseada na asignación de xéneros a cada unha das tres tempadas que constitúen a oferta artística anual do teatro: a de inverno, adicada exclusivamente á ópera; a de [[coresma]], onde alternan os concertos co ballet e a [[opereta]]; e a de primavera, adicada tanto aá ópera como aá opereta. AsíDeste xeito, o Liceu foiconsagrouse consagrándose aosnos grandes xéneros, deixando o resto para os outros teatros. O Liceu acollía áa burguesía nos seus espectáculos caros e máis sofisticados, mentres que os teatros do [[Passeig de Gràcia]] acollían menestraismenestreis en espectáculos, en principio, de menos esixencia: teatro, zarzuela, ópera cómica etc.
Gradualmente, o monopolio da oferta operística italiana foise rompendo grazas á chegada de repertorio operístico francés, con fitos tan destacados como ''[[Faust (ópera)|Faust]]'' ([[1864]]) e ''[[Roméo et Juliette]]'' (1884) de [[Gounod]], ''[[Carmen (ópera)|Carmen]]'' de [[Bizet]] ([[1888]]).
A primeira ópera de [[Richard Wagner]] non chegou ata o [[6 de marzo]] de [[1883]] con ''[[Lohengrin]]''. Wagner sería moi importante no Liceu. A tradición wagneriana de Barcelona é coñecida en todo o mundo, aínda que nesta época non chegara aínda oao seu auxe. Mais unha vez máis o ''Principal'' se anticiparaanticipárase estreando antes que o Liceu este ''Lohengrin'' aínda que dun xeito pouco logrado por ter que contar con cantantes italianos que non sabían cantar Wagner. Pola contra, a posta oen escena do Liceu contou con máis recursos e agradou moito aos wagnerianos, aínda que tamén se cantou en italiano, xa que os cantantes da época non sabíancoñecían o alemán.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 3" />
Wagner foi unha cousa especial no Liceu e en Cataluña dende o preciso momento no que se estreou a primeira ópera. MaisPero o primeiro en introducir a música de Wagner en Cataluña fora [[Josep Anselm Clavé i Camps|Clavé]] e os seus coros que levaron a marcha de ''[[Tannhäuser (ópera)|Tannhäuser]]'' a Barcelona logo de escoitalo en [[París]]. Era o [[16 de xullo]] de [[1862]] e serían as primeiras notas de Wagner que soaron en Cataluña. A obra enteira non chegou ao Liceu ata [[1887]].<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 4">[http://www.catradio.cat/reproductor/audio.htm?ID=318352 Històries de l'òpera: al Liceu. Episodio 4. Con Marcel Gorgori e Roger Alier]</ref>
Nquela época, todas as obras eran cantadas en italiano, a excepción de algunhadalgunha en francés, porque a maior parte dos cantantes eran italianos e se consideraba o idioma da ópera. Polo tanto, menos en [[Alemaña]], Wagner tamén erase cantadocantaba en italiano.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 4" />
Nas décadas de 1880 e 1890 houbo unha gran rivalidade entre dous ilustres tenores: o Del [[dècada del 1880|1880]] al [[dècada del 1890|1890]] hi va haver una gran rivalitat entre dos il·lustres tenors: el [[Navarra|navarro]] [[Julián Gayarre]] e o [[italia]]no [[Angelo Masini]], que cantaban tanto no Liceu como no Principal: os "gayarristes" e "massinistes" reviviron a antiga rivalidade. O [[1888]] foi o derradeiro ano de Gayarre en Barcelona, e o primeiro do tenor catalán [[Francesc Viñas i Dordal|Francesc Viñas]], especialista das óperas de [[Richard Wagner|Wagner]]. O tenor catalán, cando tiña que facer bises de algún fragmento das óperas de Wagner, os facíafacíaos na súa tradución ao [[lingua catalá|catalán]].<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 4" />
En [[1890]], [[Victor Maurel]], como xa o fora na estrea absoluta en [[Milán]], foi tamén Yago na estrea no Liceu do ''[[Otello (Verdi)|Otello]]'' verdiano, mentres que [[Francesco Tamagno]] (protagonista na estrea de [[Teatro alla Scala|La Scala]]) a cantou en representacións posteriores.
| 