Virtuosismo: Diferenzas entre revisións

Sebastien de Brossard no seu ''Dictionaire de Musique'' aborda a palabra virtuoso pola súa orixe latina ''virtu'', enfatizando a formación excepcional, especialmente a parte teórica.<ref name="brossard">{{Cita libro | autor = Sebastien, de Brossard | título = Dictionaire de Musique | edición autor=Sebastien, 2ª Ediciónde Brossard| lugar nome= Paris | editor editorial= Christophe Ballard | ano = 1703 }}</ref><ref name|ISBN="brossardweb">{{cita web | url=httphttps://www.greatbassviol.com/treat/brossard.html pdf| títuloeditor=BrossardChristophe Ballard| autoredición=Joëlle Morton2ª Edición| datalugar=Paris|ref=[[24 de agosto]] de [[2006]] }}{{Ligazón morta}}</ref> Esta posición foi tamén defendida por Johann Gottfried Walther en ''Musicalisches Lexicon'' ([[1732]]), dando máis valor ao teórico que ao intérprete. En ''Der brauchbare Virtuoso'' ([[1720]]) Johan Matthenson mantén o respecto polo tradicional ''"theoretische Virtuosen"'' (virtuoso teórico), mais tamén presta tributo ao ''"virtuosi prattici"'' (virtuoso práctico).<ref>[http://www.edition-tre-fontane.de/Inhalt/Noten/ETF2017/ETF2017.html edition-tre-fontane.de] {{Ligazón morta}}</ref> Mais a énfase ao virtuoso teórico tamén foi defendida por Johann Kuhnau no seu libro ''Der musikalische Quack-Salber'' ([[1700]]), onde define ''"músico altamente dotado"'' ou ''"virtuoso práctico"'' como nada máis que unha persoa con gran práctica.