Xosé I de España: Diferenzas entre revisións

|lema = <small><small>Armas de Xosé I de España</small></small>

'''Xosé Bonaparte''', coñecido tamén como '''Xosé I Bonaparte''' ou '''Xosé Napoleón I''',<ref>{{cita libro|apelidos=Mercader|nome=Joan|título=José Bonaparte, rey de España, 1808-1813: historia externa del reinado|url=http://books.google.com/books?id=-UXjAAAAMAAJ&q=%22Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I%22+%2B%2225+de+julio%22&dq=%22Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I%22+%2B%2225+de+julio%22&hl=es&ei=Hh3TTc_KKIjGsAP7sZSbCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CDIQ6AEwAg|dataacceso=18 de setembri de 2016|ano=1971|editorial=Consejo Superior de Investigaciones Científicas. Instituto Jerónimo Zurita. Escuela de Historia Moderna|páxinas=52|cita=La proclamación oficial de '''José Napoleón I''', se efectuó con toda solemnidad, el día de la fiesta de Santiago, patrón de España.}}</ref> <ref>{{cita libro|título=Prontuario de las leyes y decretos del rey nuestro señor don José Napoleón I del año de 1810|url=http://books.google.com/books?id=f_VULvU4p9QC&pg=PA1&dq=Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I&hl=es&ei=zRDTTbPIKYO-sAPy0KSPCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CDwQ6AEwBA#v=onepage&q&f=false|dataacceso=18 de setembro de 2016|ano=1810|editorial=Imprenta Real, Madrid|cita=En nuestro Palacio de Madrid á 3 de enero de 1810: Don '''José Napoleón''' por la gracia de Dios y por la Constitución del Estado, Rey de las Españas y de las Indias.}}</ref> <ref>{{cita libro|apelidos=Peña González|nome=José|título=Historia política del constitucionalismo español|url=http://books.google.com/books?id=7tDd60l9sWsC&pg=PA47&dq=%22Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I%22&hl=es&ei=1RXTTd7pPIWusAO8kuyVCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7&ved=0CEQQ6AEwBg#v=onepage&q&f=false|dataacceso=18 de setembro de 2016|ano=2006|editorial=Dykinson, Madrid|isbn=978-84-9772-906-2|páxinas=47|cita=La lista de los primeros afrancesados aparece tras la firma del Rey José I y son los "individuos componentes de la Junta Española, convocada a esta ciudad de Bayona por S.M.I y R. Napoleón I, Emperador de los franceses y Rey de Italia, hallándose reunidos en el Palacio llamado el Obispado Viejo, celebrando la duodécima sesión de la mencionada Junta, habiéndonos sido leída en ella la precedente Constitución, que durante el mismo acto nos ha sido entregada por nuestro Augusto Monarca '''José Napoleón I'''; enterados de su contenido, prestamos a ella nuestro asentimiento y aceptación, individualmente por nosotros mismos, y también en calidad de miembros de la Junta, según lo que cada uno tiene en ella, y según la extensión de nuestras respectivas facultades, y nos obligamos a observarla y a concurrir en cuanto esté de nuestra parte a que sea guardada y cumplida, por parecernos que organizado el Gobierno que en la misma constitución se establece, y hallándose al frente de él un Príncipe tan justo como el que por dicha nuestra nos ha cabido, la España y todas sus posesiones han de ser tan felices como deseamos. Y en fe de que esta en nuestra opinión y voluntad, lo firmamos en Bayona a 7 de julio de 1808.}}</ref> <ref>{{cita libro|apelidos=Toreno [José María Queipo de Llano y Ruiz de Saravia]|nome=Conde de|título=Historia del levantamiento, guerra y revolución de España|url=http://books.google.com/books?id=3j9eyRJLWBsC&pg=RA1-PA27&dq=Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I&hl=es&ei=IhLTTcSYH4K2sAO8nemkCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CC0Q6AEwATgK#v=onepage&q&f=false|dataacceso=18 de setembro de 2016|ano=1835|editorial=Imprenta de don Tomás Jordán, Madrid|páxinas=26|cita=Art. 2°. Todos los oficiales y soldados de las tropas españolas prestarán juramento de fidelidad á S.M. católica el rey '''José Napoleón I'''.}}</ref> <ref>{{cita libro|título=Napoleón o el verdadero D. Quixote de la Europa: o sean, comentarios crítico-patriótico-burlescos á varios decretos de Napoleón y su hermano José, distribuidos en dos partes y cincuenta capítulos.|url=http://books.google.com/books?id=iqTSAAAAMAAJ&pg=RA1-PA114&dq=%22Jos%C3%A9+Napole%C3%B3n+I%22&hl=es&ei=9BrTTbrpI5TUtQPdhPCzCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDgQ6AEwAw#v=onepage&q=%22Jos%C3%A9%20Napole%C3%B3n%20I%22&f=false|dataacceso=18 de setembro de 2011|ano=1813|editorial=Imprenta de Ibarra, Madrid|páxinas=114|cita=En consecuencia concede en nombre de S.M. el emperador y rei Napoleón I y de S.M. católica el REI '''José Napoleón I''' perdón general á todos los habitantes de Zaragoza baxo las condiciones siguientes:}}</ref> nado o [[7 de xaneiro]] de [[1768]] en [[Corte, Córsega|Corte]], [[Córsega]], daquela na [[República de Xénova]], e finado o [[28 de xullo]] de [[1844]] en [[Florencia]], [[Gran Ducado de Toscana]], foi un [[político]], [[diplomático]] e [[avogado]] [[Francia|francés]], irmán maior de [[Napoleón Bonaparte]], diputado por Córsega no [[Consello dos Cincocentos]] (1797-1799) e secretario do mesmo, e novamente no Corpo Lexislativo (1799-1800), ministro plenipotenciario e membro do Consello de Estado (1800-1804), Príncipe e Gran Elector do [[Primeiro Imperio Francés]] (1804-1806), [[Reino de Nápoles|rei de Nápoles e Siclia]] entre o [[30 de marzo]] de [[1806]] e o [[5 de xullo]] de [[1808]] co nome de Xosé I e [[Reino de España|rey de España e das Indias]] entre o [[6 de xuño]] de [[1808]] e o [[11 de decembro]] de [[1813]] co nome de Xosé I, e tenente xeneral do Imperio francés (1814).

Xosé Bonaparte fundou a Gran Loxia Nacional de España e foi Gran Mestre di [[Grande Oriente de Francia]],<ref>[http://books.google.es/books?id=jufWVxJrcqcC&printsec=frontcover&dq=Masoner%C3%ADa+e+Ilustraci%C3%B3n:+Del+siglo+de+las+luces+a+la+actualidad&hl=es&sa=X&ei=-AIaU4XWEIj-ygOUvIHYAg&ved=0CDIQ6AEwAA#v=onepage&q=Masoner%C3%ADa%20e%20Ilustraci%C3%B3n%3A%20Del%20siglo%20de%20las%20luces%20a%20la%20actualidad&f=false Masonería e Ilustración: Del siglo de las luces a la actualidad páx.61.]</ref> <ref>[http://books.google.es/books?id=U5kKxKL8rwQC&printsec=frontcover&dq=Los+altos+grados+de+la+masoner%C3%ADa&hl=es&sa=X&ei=BPwZU6CDOqWhyQPl8oDQCA&ved=0CEUQ6AEwAA#v=onepage&q=Los%20altos%20grados%20de%20la%20masoner%C3%ADa&f=false Los altos grados de la masonería pp. 170-171.]</ref> <ref>[http://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/1155001.pdf La Masonería española vista desde Italia]</ref> e do Grande Oriente de Italia.{{Cómpre referencia}}.

Xosé Bonaparte naceu en [[Corte, Córsega|Corte]], na [[Córsega|illa de Córsega]], o [[7 de xaniro]] de [[1768]], sendo bautizado co nome de Giuseppe Napoleone Buonaparte.

Era fillo de [[Carlo Buonaparte]] e [[María Leticia Ramolino|María Letizia Ramolino]] e irmán maior di futuro emperador [[Napoleón Bonaparte]]. Estudou leis en [[Pisa]] ([[Italia]]).

[[Xosé Bonaparte]] coñeceu á que sería a súa esposa, [[Xulia Clary]], grazas á princesa [[Desideria Clary|Desideria]], irmá pequena de Xulia. Desideria era a noiva do futuro emperador, chegando incluso a comprometerse en [[1795]], pero que Napoleón rompeu o compromiso para casar con [[Xosefina de Beauharnais]].<ref name=H>[http://tuotrodiario.hola.com/noticia/20140826115108/julia-clary-la-reina-de-espana-mas-desconocida/ Julia Clary, la Reina de España más desconocida] en tuotrodiario.hola.com {{es}}.</ref>

Xulia e Xosé casaron o [[1 de agosto]] de [[1794]] na localidade de [[Cuges-les-Pins]], no departamento de [[Bocas do Ródano]].<ref name=H/> <ref name=LL>Lindwall, Lilly (1919): ''Desideria. Bernadotternas anmoder''. Stockholm. Åhlén och Åkerlunds Förlag.</ref>

Tras o casamento a parella instalouse en [[Xénova]], onde Xosé Bonaparte, xurista de profesión, traballou como avogado. A súa vida tranquila en Italia, que tanto agradaba a Xulia, sería breve, xa que Napoleón se apoiaría no seu irmán para a realización das súas ambicións políticas. Durante as [[Guerras Napoleónicas]] a responsabilidade de Xosé Bonaparte acrecentouse. En [[1796]] tomou parte na campaña de Napoleón en Italia. Ao ano seguinte, durante a [[Primeira República francesa]], actuou como [[diplomático]], primeiro na corte de [[Parma]] e despois en [[Roma]].<ref name=H/><ref name=LL/><ref name=A>Almén (1893), p. 79.</ref> <ref name=LL/> Foi membro do [[Consello dos Cincocentos]], o órgano lexislativo inferior na época do [[Directorio (Francia)|Directorio]], en [[1798]].

Mentres que a carreira política de Xoséo alcanzaba cotas cada vez máis altas, Xulia esforzábase en crear unha familia afastada do poder e da política internacional. En [[1796]] nacería a primeira filla do matrimonio, Xulia, que falecería aos poucos meses do parto. Cinco anos despois, en [[1801]], naceu a súa segunda filla, Zenaida, que chegaría a ser [[infanta de España]] e incluso, segundo algúns historiadores, [[Príncipe de Asturias|princesa de Asturias]], ao ser a filla maior dos reis. En [[1802]] Xulia Clary daría a luz a súa terceira e última filla, Carlota, que chegaría a ser, aínda que por pouco tempo, [[Reino de Holanda|raíña de Holanda]], xa que casou co seu primo o príncipe [[Napoleón Luís Bonaparte]], fillo de [[Luís Bonaparte]].<ref name=H/> <ref name=TP/>

Napoleón nomeou a Xosé en [[1806]] [[Reino de Nápoles|rei de Nápoles]] (reino daquela denominado [[Reino de Nápoles|de Nápoles e Sicilia]]), función que desempeñaría durante dous anos,<ref name=H/> <ref name=LL/> Xulia prefiriu permanecer separada do rei, xaque prefería vivir unha vida privada rodeada da súa familia no seu castelo de [[Mortefontaine, Oise|Mortefontaine]], no departamento de [[Oise]] (que comprara en 1800), afastada da corte, así como do seu adúltero cónxuxe, aínda que cerimoniosamente foi tratada como raíña na corte imperial de [[París]].<ref name=M/>

Tras as [[abdicacións de Baiona]] os dereitos sobre a [[Reino de España|corona española]] recaeeron sobre o [[emperador]], quen, o [[6 de xuño]] publicou o decreto de nomeamento do seu irmáno maior como [[Reino de España|rei de España e das Indias]].

En [[1808]] creou o Ministerio de Policía, antecedente histórico do actual [[Ministerio do Interior de España]]. Tamén publicou (decembro de [[1809]]) o anuncio da fundación dun museo de Belas Artes, baixo la denominación de ''Museo Xosefino''. A súa pretensión era equiparar [[Madrid]] a outras capitais europeas que xa contaban con museos reais abertos ao público. Por outro lado, con dita institución pretendía reter as obras de arte que o seu irmán Napoleón e certos militares franceses estaban levando a [[Francia]].

O museo como tal non chegou a fundarse; sería o seu sucesor no trono español, [[Fernando VII de España|Fernando VII]], quen abordou a súa creación, inaugurándoo en [[1819]], como [[Museo do Prado]].

Durante o seu reinado coñeceuse polo alcume despectivo de ''Pepe Botella'', en referencia a un suposto [[alcoholismo]], que parece seguro que non era certo.<ref>[http://www.napoleonbonaparte.es/biografias/2-gobernantes-periodo-napoleonico/406-jose-bonaparte.html Biografía de José Bonaparte]</ref>

Xosé tivo que fuxir ante a derrota das tropas francesas na [[batalla de Bailén]]. A intervención do propio emperador Bonaparte, xunto co groso do seu exército, conseguiu que puidera establecer o seu goberno na capital. Pero a situación en España chegou a ser insostíbel. Finalmente, en [[1813]], tras a derrota na [[batalla de Arapiles]], o [[22 de xullo]] de [[1812]], Xosé abandonou [[Madrid]] para fuxir a [[Francia]]. Ao seu paso por [[Vitoria]], foi alcanzado polas tropas do duque de [[Wellington]] que derrotaron ao seu exército. Saíu definitivamente de España o [[13 de xuño]] de [[1813]] sen o seu valioso "equipaxe", que consistía nas xoias da coroa española e obras de arte, para refuxiarse en [[Francia]], onde permaneceu até a caída de [[Napoleón]]. A derrota de Arapiles forzou a [[Napoleón]] a devolver a coroa do país a [[Fernando VII]], mediante o [[tratado de Valençay]], finalizando así a [[guerra da Independencia española]].<ref>[[Benito Pérez Galdós|Pérez Galdós, Benito]] (1976): ''El equipaje del rey José''. Episodios Nacionales, 1ª serie, nº 11. Madrid: Alianza Editorial. ISBN 978-84-206-5011-0. (Primeira edición, 1875).</ref> <ref>[http://www.elcorreo.com/bicentenario-batalla-vitoria/batalla-vitoria/seis-anos-bajo-dominio-201305011743.html Seis años bajo dominio francés] en elcorreo.com {{es}}.</ref> <ref>Tucker, Spencer C. (2009): ''A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East''. Santa Bárbara: ABC-CLIO, pp. 1097. ISBN 978-1-8510-9672-5.</ref> <ref>Vego, Milan N. (2009): ''Joint Operational Warfare: Theory and Practice''. Government Printing Office, pp. 40 (parte V). ISBN 978-1-8847-3362-8.</ref>

Durante a súa primeira fuxida da capital volve a encontrarse en Vitoria con [[María del Pilar Acedo y Sarriá]], [[Condado del Vado|condesa del Vado]] e de [[Condado de Echauz|Echauz]], esposa do marqués de Montehermoso, Ortuño Aguirre del Corral, un nobre [[afrancesado]] que formou parte dos deputados que aprobaron a constitución de Baiona. Xosé fai ao marqués [[Grandeza de España|Grande de España]], [[entilhome|xentilhome de cámara]] e lle outorga a [[Real Orde de España]]. Ademais cómpralle por 300.000 [[Real español|reais]] o [[Palacio de Montehermoso, Vitoria)|Palacio de Montehermoso]] en Vitoria, que converte no seu momentáneo Palacio Real.

Xosé estaba, pois, sen esposa, pero vivía cunha amante estadounidense, e usaba o título de ''conde de [[Survilliers]]'', entregado a obras de beneficencia e a protexer aos [[bonapartista]]s emigrados por medio da [[masonería]] até [[1841]], cando recibíu autorización para instalarse en [[Florencia]]. Xulia foi coas súas dúas fillas a vivir a [[Frankfurt]], onde permaneceu durante seis anos, separada do seu esposo franco-americano, onde intentou, malvendendo en non poucas ocasións o patrimonio que o su marido furtara en España, refacer a súa vida co apoio das súas fillas, xa adultas.<ref name=H/> Máis tarde instalouse en [[Bruxelas]] e logo en [[Florencia]], no [[Palacio Serristori]]. En [[1823]], foi a [[Suecia]] canda a súa irmá Desideria, xa raíña de Suecia.

Fonalmente, en [[1840]], Xosé reuniuse con Xulia en Florencia. [[Xosé Bonaparte]] morreu o [[28 de xullo]] de [[1844]] en Florencia, aos 76 anos de idade. Xulia faleceu na mesma cidade oito meses máis tarde, o [[7 de abril]] de [[1845]], á idade de 73 anos. Foron enterrados xuntos na [[Basílica da Santa Cruz]] de Florencia.

Pero 17 anos máis tarde, en [[1862]], o autoproclamado [[emperador]] [[Napoleón III]] levou o restos de Xosé Bonaparte a [[Francia]], e inhumounos nos [[Os Inválidos|Inválidos]] á dereita do seu irmán, o emperador [[Napoleón I]].<ref>Lentz, Thierry (2016): ''Joseph Bonaparte''. Pais: Éditions Perrin. ISBN 978-2-2620-4873-0.</ref>