Al-Hakam II: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Prebot (conversa | contribucións)
m Bot: Substitución automática de texto (-a penas +apenas)
Liña 23:
A política africana de Al-Hakam estivo marcada polo intento de frear a expansión do califato [[fatimí]], con capital en [[Kairuán]], no actual [[Tunes]], polo Magreb. Política que se veu favorecida pola conquista, en [[969]], de [[Exipto]] polos fatimíes, que trasladaron a súa capital a [[O Cairo]] e, con iso, a súa zona de influencia lonxe do [[Estreito de Xibraltar]].
 
O traslado fatimí fai que, en [[972]], Al-Hakam decida recuperar a súa zona de influencia no Magreb, para o cal debeu enfrontarse ao último representante da dinastía [[idrísí]], o emir [[Al-Hasan ben Kannun]], ao que logrou someter en [[974]] grazas ao envío das tropas de elite do xeneral Galib, a quen deu total liberdade, tanto para subornar como para combater inimigos. Tanto e tan ben subornou, que venceu sen a penasapenas combater, pero gastou tanto diñeiro e de forma tan pouco controlada que o califa enviou ao seu intendente Muhammad Ibn abi-Amir para vixiar as contas. Esta foi a primeira vez que o que despois sería chamado [[Almanzor]] ([[Al-Mansur]], ''o Conquistador'') soubo realmente o que era un exército.
 
=== Invasión normanda ===
Liña 67:
 
== Sucesión ==
Da traxectoria deste califa, intelixente, ilustrado, sensíbel e extremadamente piadoso só cabe lamentar que reinara a penasapenas 15 anos, e que cometera o gran erro de non nomear un sucesor capacitado e eficaz.
 
Quizais por sentir próxima a súa morte polo ataque de hemiplexía que sufriu, apresurouse en nomear sucesor ao seu fillo, [[Hisham (Córdoba)|Hisham II]] que, ao acceder ao trono sendo menor de idade, converteuse nunha marioneta utilizada con astucia por Al-Mansur e os seus partidarios.