Senescencia: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Arranxos varios |
|||
Liña 51:
A lonxitude dos telómeros ten efectos na senescencia; o acurtamento dos telómeros activa amplas alteracións no [[empalme alternativo]] do ARN que producen toxinas senescentes como a [[proxerina]], que degrada o tecido e faino mías proclive a fallar na realización da sú función.<ref name="pmid21670498">{{Cite journal |vauthors=Collins FS, etal |title=Progerin and telomere dysfunction collaborate to trigger cellular senescence in normal human fibroblasts |journal=J Clin Invest. |date=13 June 2011 |pmid=21670498|doi=10.1172/JCI43578|volume=121|issue=7|pages=2833–44|pmc=3223819}}</ref>
As células cancerosas son xeralmente inmortais. Nun 85% dos tumores, esta evasión da senescencia celular é o resultado da activación á alza dos xenes da [[telomerase]].<ref name="pmid10647931">{{Cite journal|author1=Hanahan D |author2=Weinberg RA |title=The hallmarks of cancer |journal=Cell |volume=100 |issue=1 |pages=57–70 |date=January 2000 |pmid=10647931 |doi=10.1016/S0092-8674(00)81683-9}}</ref> Esta simple observación suxire que a reactivación da telomerase en individuos saudables podería incrementar grandemente o seu risco de cancro.
Ned Sharpless e colaboradores demostraron a primeira ligazón in vivo entre células senescentes que expresan [[p16]] e a duración da vida.<ref>{{cite journal|last1=Krishnamurthy|first1=J|last2=Torrice|first2=C|last3=Ramsey|first3=MR|last4=Kovalev|first4=GI|last5=Al-Regaiey|first5=K|last6=Su|first6=L|last7=Sharpless|first7=NE|title=Ink4a/Arf expression is a biomarker of aging|journal=J. Clin. Invest.|date=2004|volume=114|issue=9|pages=1299–1307|pmid=15520862|doi=10.1172/JCI22475|pmc=524230}}</ref> Atoparon un retardo na acumulación de células senescentes en ratos con mutacións que ampliaban a duración da vida, e tamén en ratos que ampliaran a duración da vida por restrición de alimentos. Posteriormente, Jan van Deursen e Darren Baker en colaboración con Andre Terzic na [[Clínica Mayo]] en Rochester, [[Minnesota]], proporcionaron a primeira evidencia in vivo da ligazón causal entre a senescencia celular e o envellecemento ao impediren a acumulación de células senescentes en ratos proxeroides BubR1.<ref>{{cite journal |author1=Baker DJ |author2=Dawlaty MM |author3=Wijshake T |author4=Jeganathan KB |author5=Malureanu L |author6=van Ree JH |author7=Crespo-Diaz R |author8=Reyes S |author9=Seaburg L |author10=Shapiro V |author11=Behfar A |author12=Terzic A |author13=van de Sluis B |author14=van Deursen JM | date = Jan 2013 | title = Increased expression of BubR1 protects against aneuploidy and cancer and extends healthy lifespan | url = | journal = Nat Cell Biol | volume = 15 | issue = 1| pages = 96–102 | doi = 10.1038/ncb2643 | pmid = 23242215 }}</ref> En ausencia de células senescentes, os tecidos dos ratos mostraban unha mellora importante na carga usual de trastornos relacionados coa idade. Os animais non desenvolvían [[cataratas]], non presentaban o habitual debilitamento dos músculos coa idade, conservaban as capas de graxa na pel que normalmente se fan máis delgadas coa idade (o que nas persoas causa enrugas). Jan van Deursen, James Kirkland, Tamara Tchkonia, Nathan LeBrasseur, e Darren Baker na Clínica Mayo, proporcionaron a primeira proba directa in vivo de que a senscencia celular causa signos de envellecemento ao eliminaren as células senescentes de ratos proxeroides ao introduciren un xene de suicidio inducible por fármacos e despois tratar os ratos cun fármaco que mataba selectivamente as células senescentes, en lugar de faceren diminuír o p16 en todo o corpo.<ref name="cell removal"/> Outro estudo da Clínica Mayo liderado por James Kirkland en colaboración con Scripps e outros grupos demostrou que os fármacos senolíticos, que teñen como diana as células senescentes, potencian a función cardíaca e melloran a reactividade vascular en ratos vellos, alivian os trastornos ao camiñar causados pola radiación en ratos, e atrasan a fraxilidade ósea, disfunción neurolóxica e [[osteoporose]] en ratos proxeroides. O descubrimento de fármacos senolíticos debeuse a unha estratexia baseada nunha hipótese: os investigadores aproveitaron o feito de que as células senescentes son resistentes á [[apoptose]] para descubrir que as vías prosupervivencia están reguladas á alza nestas células. Demostraron que estas vías para a supervivencia son o "talón de Aquiles" das células senescentes usando [[interferencia de ARN]]; entre estas vías estaban as vías de Bcl-2, AKT, p21, e as relacionadas con tirosina quinase. Despois usaron fármacos que tiñan como diana as vías identificadas e mostraron que estes fármacos mataban as células senescentes por apoptose en cultivo e diminuían a carga de células senescentes en moitos tecidos in vivo. Un dato importante era que estes fármacos tiñan efectos a longo prazo despois dunha soa dose, o que era consistente coa eliminación das células senescentes, en vez de cun efecto temporal que requirise a presenza continua dos fármacos. Este foi o primeiro estudo que mostrou que a eliminación de células senescentes mellora o funcionamento de ratos cronoloxicamente vellos.<ref>{{cite journal|last1=Zhu|first1=Y|last2=Tchkonia|first2=T|last3=Pirtskhalava|first3=T|last4=Gower|first4=AC|last5=Ding|first5=H|last6=Giorgadze|first6=N|last7=Palmer|first7=AK|last8=Ikeno|first8=Y|last9=Hubbard|first9=GB|last10=Lenburg|first10=M|last11=O'Hara|first11=SP|last12=LaRusso|first12=NF|last13=Miller|first13=JD|last14=Roos|first14=CM|last15=Verzosa|first15=GC|last16=LeBrasseur|first16=NK|last17=Wren|first17=JD|last18=Farr|first18=JN|last19=Khosla|first19=S|last20=Stout|first20=MB|last21=McGowan|first21=SJ|last22=Fuhrmann-Stroissnigg|first22=H|last23=Gurkar|first23=AU|last24=Zhao|first24=J|last25=Colangelo|first25=D|last26=Dorronsoro|first26=A|last27=Ling|first27=YY|last28=Barghouthy|first28=AS|last29=Navarro|first29=DC|last30=Sano|first30=T|last31=Robbins|first31=PD|last32=Niedernhofer|first32=LJ|last33=Kirkland|first33=JL|title=The Achilles' heel of senescent cells: from transcriptome to senolytic drugs.|journal=Aging Cell|date=9 March 2015|pmid=25754370|doi=10.1111/acel.12344|volume=14|pages=644–58}}</ref>
Liña 75:
== Teorías do envellecemento ==
A etioloxía exacta da senescencia aínda non está moi clara e queda moito por descubrir. O proceso de senescencia é complexo, e pode derivar de varios mecanismos diferentes e diversas causas. Porén, a senescencia non é universal. Nunhas poucas especies simples, como as dos xénero de [[cnidarios]] ''[[Hydra (animal)|Hydra]]'', a senescencia é desprezable e non se pode detectar. Todas esas especies non teñen células "pos[[mitose|mitóticas]]" e reducen o efecto dos danos por [[teoría dos radicais libres|radicais libres]]. Outro mecanismo relacionado é o das [[planaria]]s, [[platihelmintos|vermes planos]] bioloxicamente inmortais, que teñen unha "capacidade rexenerativa [[dos telómeros]] aparentemente ilimitada alimentada por unha poboación de [[célula nai|células nais]] adultas altamente proliferativas."<ref>{{cite journal |author1=Thomas C. J. Tan |author2=Ruman Rahman |author3=Farah Jaber-Hijazi |author4=Daniel A. Felix |author5=Chen Chen |author6=Edward J. Louis |author7=Aziz Aboobaker |last-author-amp=yes |title=Telomere maintenance and telomerase activity are differentially regulated in asexual and sexual worms |journal=PNAS |volume=109 |issue=9 |date=February 2012 |doi=10.1073/pnas.1118885109 |url=http://www.pnas.org/content/early/2012/02/22/1118885109.full.pdf+html |pages=4209–4214}}</ref> Estes organismos son [[inmortalidade biolóxica|bioloxicamente inmortais]], pero non inmortais no senso tradicional, xa que son susceptibles a sufrir traumas físicos e doenzas infecciosas e non infecciosas, que os matan. Ademais, a duración da vida media pode variar grandemente entre especies. Isto suxire que contribúen ao envellecemento tanto factores ambientais coma xenéticos.
En xeral, as teorías que explican a senescencia foron divididas en teorías programadas e [[estocástico|estocásticas]] do envellecemento. As teorías programadas implican que o envellecemento está regulado por reloxos biolóxicos que funcionan durante toda a vida. Esta regulación depende de cambios na [[expresión xénica]] que afectan os sistemas responsables do mantemento, reparación e respostas de defensa. A [[teoría do ciclo celular-reprodutiva]] suxire que o envellecemento está causado por cambios na sinalización [[hormona]]l sobre a duración da vida.<ref name="pmid20851172">{{cite journal|author1=Bowen RL |author2=Atwood CS |title=The reproductive-cell cycle theory of aging: an update. |journal=Experimental Gerontology|volume=46|issue=2|pages=100–7|year=2011|pmid=20851172|doi=10.1016/j.exger.2010.09.007}}</ref> As teorías estocásticas culpan os impactos ambientais sobre os organismos vivos que inducen danos acumulativos a varios niveis de ser a causa do envellecemento, exemplos dos cales van desde os [[teoría do envellecemento por danos no ADN|danos no ADN]], danos en tecidos e células por [[radical (quíimica)|radicais]] do oxíxeno (radicais libres contrarrestados normalmente por [[antioxidante]]s), e enlaces cruzados no ADN.
Liña 227:
*[http://www.telomeretesting.net/what-are-telomeres/ Acurtamento dos telómeros]
*{{cite journal |doi=10.1038/nature12789 |laysummary=http://phenomena.nationalgeographic.com/2013/12/08/why-do-we-age-a-46-species-comparison/ |laysource=National Geographic |laydate=8 December 2013 |title=Diversity of ageing across the tree of life |year=2013 |last1=Jones |first1=Owen R. |last2=Scheuerlein |first2=Alexander |last3=Salguero-Gómez |first3=Roberto |last4=Camarda |first4=Carlo Giovanni |last5=Schaible |first5=Ralf |last6=Casper |first6=Brenda B. |last7=Dahlgren |first7=Johan P. |last8=Ehrlén |first8=Johan |last9=García |first9=María B. |last10=Menges |first10=Eric S. |last11=Quintana-Ascencio |first11=Pedro F. |last12=Caswell |first12=Hal |last13=Baudisch |first13=Annette |last14=Vaupel |first14=James W. |journal=Nature |volume=505 |pages=169–173}}
[[Categoría:Xerontoloxía]]
[[Categoría:Senescencia]]
[[Categoría:Procesos celulares]]
| |||