Carlos Reutemann: Diferenzas entre revisións

'''Carlos Alberto Reutemann''' (nado o 12 de abril de 1942), alcumado "Lole", é un expiloto [[Arxentina|arxentino]] de carreiras (que competiu en [[Fórmula Un]] de {{F1|1972}} a {{F1|1982}}).

Máis tarde dedicouse á política na súa provincia natal de [[Provincia de Santa Fe|Santa Fe]], polo [[Peronismo|Partido Xusticialista]], sendo gobernador da súa provincia por dúas veces, e senador dade [[Arxentina]].

Como piloto de carreiras de Fórmula Un, Reutemann foi un dos protagonistas principais entre 1972 e 1982. El conseguiuConseguiu 12 vitorias en Grandes Premios e seis [[pole position]]s. En {{F1|1981}} terminou segundo no Campionato do Mundo de Pilotos por un punto, logo de ser superado na [[Gran Premio Caesars Palace de 1981|última carreira da tempada]]. Converteuse no segundo piloto de Fórmula Un logo de [[Leo Kinnunen]] en subir ao podio dunha carreira do [[World Rally Championship]], cando terminou terceiro nas edicións de 1980 e 1985 do [[Rally da Arxentina]]. Tamén foi durante tres décadas o único piloto de Fórmula Un en anotar puntos no campionato de F1 e no WRC, ata que [[Kimi Raikkonen]] quedou en oitavo lugar no [[Rally de Xordania de 2010]].<ref>{{cite web | title=Räikkönen teki suomalaista moottoriurheiluhistoriaa! | work=[[MTV3]] | url=http://www.mtv3.fi/urheilu/ralli/uutiset.shtml/arkistot/ralli/2010/04/1092971 | date=3 April 2010 | accessdate=3 April 2010 | language=Finnish}}</ref>

Descendente dun avó [[Suíza|Suízo]]- [[Alemaña|alemán]], pai arxentino e nai [[italia]]na, Reutemann foi o primeiro piloto con éxito da Fórmula Un desde a retirada do cinco veces Campión do Mundo [[Juan Manuel Fangio]] en 1958. A primeira vez que correu en 1965 foi nun [[Fiat]]. Despois de varias carreiras de coches de turismo e [[Fórmula 2]] naen Arxentina, trasladouse a Europa en 1970 para pilotar un [[Brabham]] para o equipo do Automóbil Club dade Arxentina na Fórmula 2 series Europea., Chamandochamando a atención de inmediato.

O xefe do equipo Brabham F1 [[Bernie Ecclestone]] fichou a Reutemann para pilotar xunto ao veterano e dúas veces campión do mundo [[Graham Hill]] na tempada de {{F1|1972}}. Na [[Gran Premio da Arxentina de 1972|primeira carreira]], diante do seu público en [[Buenos Aires]] no seu primeiro Gran Premio, Reutemann co Brabham BT34 cualificou na pole position. Esta foi unha fazaña antes realizada soamente por [[Mario Andretti]], e só igualada por [[Jacques Villeneuve]], o seu compañeiro de equipo cualificou 16. Terminou a carreira en sétima posición despois de entrar en boxes para substituír os seus pneumáticos brandos, e o principal destaqueéxito para ono resto do ano foi a súa vitoria no Gran Premio de Interlagos, unha carreira forafóra do campionato.

AsociouseAsociado co equipo de Brasil [[Wilson Fittipaldi Júnior]] na tempada de {{F1|1973}}, Reutemann obtivo dous podios e rematou sétimo no campionato de pilotos. Na tempada de Fórmula Un de {{F1|1974}}, o deseñador do [[Brabham BT44]] [[Gordon Murray]], fixo unha gran mellora e o equipo terminou quinto no Campionato de Construtores. Reutemann logrou as primeiras tres vitorias da súa carreira na F1 en [[Gran Premio de Suráfrica de 1974|Suráfrica]], [[Gran Premio de Austria de 1974|Austria]] e [[Gran Premio dos Estados Unidos de 1974|Estados Unidos]]. Puido gañar a primeira carreira do ano en [[Gran Premio dade Arxentina de 1974|Arxentina]], tamén, pero o equipo Brabham ao parecer, non repostara adecuadamente ao seu coche e acabóuselle o combustible a menos de dúas voltas para o final, mentres lideraba comodamente a carreira. Reutemann rematou sexto na tempada.

Cinco podios en {{F1|1975}}, incluíndo unha vitoria en [[Gran Premio de Alemaña de 1975|Alemaña]] no antigo [[Nürburgring]], deron a Reutemann a terceira posición no campionato dese ano. O equipo Brabham cambiou ao motor [[Alfa Romeo F1|Alfa Romeo]] 12 en linea na tempada de Fórmula Un de {{F1|1976}} e sufriu de graves problemas de fiabilidade. Logo de sete retiradas e só un posto nos puntos (cuarto lugar en [[Gran Premio de España de 1976|España]]) nas primeiras doce carreiras, Reutemann negociou a liberación do seu contrato con Brabham para asinar porcon [[Scuderia Ferrari|Ferrari]]. Correu unha soa vez co seu novo equipo, nun terceiro coche en [[Autodromo Nazionale Monza|Monza]], e logo perdeu as tres últimas carreiras.

Cando [[Clay Regazzoni]] deixa Ferrari parairpara ir ó equipo [[Ensign (Racing Team)|Ensign]] en {{F1|1977}}, Reutemann foi emparellado con [[Niki Lauda]], que case morrera queimado nun accidente na tempada anterior. Nas dúas primeiras carreiras, Reutemann terminou en terceiro lugar (detrás do seu ex-compañeiro de equipo en Brabham [[José Carlos Pace|Carlos Pace]]) en [[Gran Premio dade Arxentina de 1977|Arxentina]], e gañou en [[Gran Premio de Brasil de 1977|Brasil]] , pero Lauda reafirmou a súa posición como líder do equipo. Lauda gañou o seu segundo título, mentres que Reutemann terminou en cuarto lugar.

Cando Lauda marchou a Brabham en {{F1|1978}}, Reutemann converteuse no membro principal do equipo Ferrari, xunto co mozo [[Canadá|canadense]] [[Gilles Villeneuve]]. Reutemann utilizou o [[Ferrari 312T|Ferrari 312T3]] para gañar en [[Gran Premio de Brasil de 1978|Brasil]], [[Gran Premio do Reino Unido de 1978|Reino Unido]] e o dobre nos Estados Unidos ( [[Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1978|Long Beach]] e [[Gran Premio dos Estados Unidos de 1978|Watkins Glen]]), superando ao seu novo compañeiro en Ferrari, Gilles Villeneuve ao facelo. Con todo, o [[Team Lotus|equipo Lotus]] era dominante unha vez que o seu novo [[Lotus 79|modelo 79]] presentousese presentou en [[Premio de Mónacode 1978|Mónaco]], e Reutemann terminou no terceiro lugar nos puntos da clasificación detrás de Andretti e Peterson.

Cunha vacante en Lotus en {{F1|1979}} tras a morte de [[Ronnie Peterson]], Reutemann decidiu pasar de Ferrari a Lotus. As primeiras carreiras foron ben para el - destacando contundente os segundos postos naen Arxentina e España, ademais dun terceiro posto en Mónaco -, pero, a medida que a tempada avanzaba foi perdendo forza, e [[Jody Scheckter]] gañou o título para Ferrari. Logo de catro podios e acabar nos puntos en seis das sete primeiras carreiras, Reutemann acabou no sexto lugar da tempada.

Uniuse ó equipo [[WilliamsF1|Williams]] na tempada de Fórmula Un de {{F1|1980}} cun coche competitivo, unha vez máis. Reutemann utilizou o [[Williams FW07|FW07]] para gañar en [[Gran Premio de Mónaco de 1980|Mónaco]] subir a oito podios e terminar terceiro no campionato. A súa asociación co piloto número un e campión do mundo [[Alan Jones (piloto)|Alan Jones]] foi produtiva para Williams, que gañou o seu primeiro campionato como construtor cunha marca de 120 puntos. Pero unha vez máis, a relación de Reutemann co seu compañeiro de equipo agreousecomplicouse cando, na seguinte tempada, Reutemann desobedeceu as ordes do equipo e polo tanto negouse a permitir que Jones gañara o [[Gran Premio de Brasil de 1981]]. Jones nunca perdoou este acto de desobediencia por parte do seu compañeiro de equipo, especialmente porque Reutemann seguiu a sumar máis puntos que Jones polono resto da tempada. A vitoria de Brasil e outra en [[Gran Premio de Bélxica de 1981|Bélxica]]) axudaron a Reutemann a estar en condicións para gañar unha batalla a tres bandas con [[Nelson Piquet]] e [[Jacques Laffite]] polo título na última carreira da tempada en [[Gran Premio Caesars Palace de 1981|Las Vegas]].

Reutemann chegou a Las Vegas cunha vantaxe dun punto no campionato sobre o [[brasil]]eiro [[Nelson Piquet]]. Comezou a carreira desde a [[pole position]], por diante de Jones, quen prometera non dar ningunha "axuda" na procura de Reutemann, mentres que Piquet foi cuarto. Ao principio, Jones tomou á iniciativa e Reutemann foi rapidamente adiantado por Villeneuve, [[Alain Prost]] e [[Bruno Giacomelli]].

Na volta 17, loitando polo sétimo lugar mentres se achegaban a última curva a esquerda antes dos boxes, o Brabham de Piquet case tocaba a parte posterior do Williams de Reutemann. Piquet adiantou a Reutemann poloopolo interior cando Reutemann, loitando polo campionato, freou pronto.

Logo de retirarse da competición, a popularidade de Reutemann levou ao [[Peronismo|Partido Xusticialista]] da provincia de [[Provincia de Santa Fe|Santa Fe]] a invitalo a que se postulase para gobernador. Gañou as eleccións e saíu gobernador da provincia para un mandato de catro anos (1991-1995). A Constitución provincial non permite a reelección, pero logo de catro anos Reutemann presentouse de novo e gañou a gobernación para o período 1999-2003. Durante eses anos, o seu perfil creceu e converteuse nun dos principais políticos de Santa Fe e dade Arxentina.