Taenia saginata: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Arranxos varios |
|||
Liña 23:
Ao escólex segue a porción xerminal ou colo, a partir da cal se desenvolve o estróbilo ou cadea de segmentos, chamados proglótides, que forman o corpo do animal. A medida que estes proglótides se afastan do escólex desenvólvense en cada un deles aparatos xenitais masculinos e femininos, xa que son [[hermafrodita]]s. As proglótides maduras teñen un [[útero]] (non ramificado, pero ramifícase no útero grávido), [[ovario]], un poro [[xenital]], [[testículo]]s, e unha glándula vitelina. Trala autofecundación, o aparato xenital masculino atrófiase e prodúcense os ovos ou embrióforos dentro do útero, que pasa a ocupar practicamente todo o interior dos proglótides, os cales se desprenden do estróbilo en pequenas cadeas e saen ao exterior xunto coas feces do [[hóspede]] ou a través da súa propia acción motriz (poden moverse unha vez desprendidos), o que lles permite atravesar o [[esfínter]] anal, característica que non ten ''T. solium'', que ademais é máis curta e delgada. Desta maneira, os segmentos da tenia poden verse frecuentemente nas feces ou adheridos á roupa interior.
O estóbilo de ''T. saginata'' é o maior do xénero ''[[Taenia]]'' en número de segmentos, e consta de 1000 a 2000 proglótides e ten cor branquecha. Pode vivir 25 anos no intestino do hóspede.<ref name="Bog">Bogitsh BJ, Carter CE (2005). ''Human Parasitology, 3rd Edition''. Academic Press, pp. 273-277. ISBN 0-12-088468-2</ref> Como os outros cestodos carece de [[aparato dixestivo]], boca ou ano.
As formas intermedias larvarias son de tipo [[cisticerco]], e coñécense tradicionalmente como ''Cysticercus bovis''; teñen o aspecto dunha vesícula de forma ovoide, miden
== Ciclo biolóxico ==
[[Ficheiro:Taenia saginata LifeCycle gl.jpg|miniatura|dereita|300px|Ciclo de vida de ''T. saginata''.]]
Os ovos, que conteñen a [[oncosfera]], teñen características moi parecidas aos de ''T. solium'', dos cales son practicamente imposibles de diferenciar ao microscopio óptico. Encóntranse nos proglótides que saen coas [[feces]], xeralmente en cadeas de 4 a 5 segmentos. Pode ocorrer a inxestión completa dos mesmos por [[porco|cochos]] ou [[can]]s [[coprofaxia|coprófagos]] ou ter lugar a súa destrución por putrefacción da envoltura, coa conseguinte liberación dos ovos ao medio ambiente, onde contaminan a [[auga]] e os [[alimento]]s que inxiren os [[hóspede]]s intermediarios, neste caso o gando [[vacún]]. No tracto dixestivo as oncosferas son liberadas por acción dixestiva; unha vez libres atravesan a parede do [[intestino]] e por vía sanguínea ou linfática dispérsanse practicamente por todo o organismo, onde se transforman en [[cisticerco]]s despois duns tres meses. Invaden en especial o [[tecido muscular estriado]], particularmente os músculos [[maseter]], [[corazón]], [[lingua (anatomía)|lingua]], [[costas]], [[Músculo diafragma|diafragma]] e intercostais. En menor grao ocupan o [[esófago]], a [[graxa]] do [[fígado]], [[pulmón]]s, os [[ganglio linfático|ganglios linfáticos]] e o tecido celular subcutáneo, dando orixe á [[cisticercose]] bovina. A esta forma enquistada chamóuselle tradicionalmente ''Cysticercus bovis'' ou ''inermis''. Cando estes cisticercos viables (metacestodos, ou formas larvarias ou intermedias) son inxeridos polo ser humano coa [[carne]], ou outros tecidos crus ou pouco cocidos, o protoescólex que conteñen sae da súa envoltura, evaxínase e fíxase á [[mucosa intestinal|parede intestinal]], dando orixe ao parasito adulto, e despois de tres meses obsérvase a eliminación de proglótides grávidos ou período prepatente.<ref>
Ademais do gando bovino, sinálanse como hóspedes intermedios a [[ovino]]s, [[caprino]]s, [[llamas]] e outros [[ruminante]]s, aínda que é dubidoso.
Liña 38:
O diagnóstico bromatolóxico faise para examinar se a carne ten cisticercos e é apta para o consumo. O cisticerco pode distribuírse por todo o corpo do [[ruminante]]. Debido á súa localización nos tecidos, o diagnóstico xeralmente faise ''post mortem'' en cortes de [[músculo]], en especial o corazón, a lingua e os músculos [[maseter]] e [[tríceps braquial]]. Certas probas [[inmunitaria]]s ([[ELISA]]) detectan [[antíxeno]]s circulantes con grande especificidade.
As técnicas de laboratorio frecuentemente utilizadas para este cestodo e para os demais, son as técnicas coproparasitoscópicas (CPS) cualitativas e cuantitativas, o peneirado de feces, [[tinguidura de Ziehl-Neelsen]], [[técnica de Graham]]<ref>
Ao microscopio os ovos non se diferencian dos doutros da familia [[Taeniidae]]. O exame do escólex e proglótides pode servir para identificala.<ref name="schmidt"/> Cando o útero grávido se inxecta con tinta chinesa poden contarse as súas ramas, que son máis de 12 (de 12 a 20) en ''T. saginata'' e só de 5 a 10 en ''T. solium''.<ref name=Zarlenga/>
| |||