Reactor nuclear: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m elimino a Categoría:Radioactividade; engado a Categoría:Enerxía nuclear mediante HotCat |
m Arranxos varios, replaced: dificuldade → dificultade using AWB |
||
Liña 1:
Un '''reactor nuclear''' é unha cámara blindada contra a [[radiación]], onde se produce unha [[reacción nuclear]] controlada para a obtención de [[enerxía]], produción de materiais fisionábeis como o [[plutonio]] para [[bomba atómica|armamentos nucleares]], propulsión de [[submarino]]s e [[satélite artificial|satélites artificiais]] ou para investigacións.
Unha [[central nuclear]] pode conter varios reactores. Actualmente apenas os reactores nucleares de fisión son empregados para a produción de enerxía comercial, porén os reactores nucleares de fusión están sendo empregados en fase experimental.
Dunha forma simple, as primeiras versións de reactor nuclear producían calor dividindo átomos ao contrario das estacións de enerxía convencionais, que producen calor queimando combustíbel. A calor producida serve para ferver auga, que fará funcionar unhas [[turbina a vapor|turbinas a vapor]] para xeraren electricidade.
Un reactor produce grandes cantidades de calor e intensas correntes de [[radiación neutrónica]] e [[radiación gama|gama]]. Ambas as dúas son mortais para todas as formas de vida mesmo en cantidades pequenas, causando doenzas, [[leucemia]] e, finalmente, a [[morte]]. O reactor debe estar rodeado dun mesto escudo biolóxico de [[cimento]] e [[aceiro]], para evitar fugas prexudiciais de radiación. As materias radioactivas son manexadas por control remoto e almacenadas en colectores de [[chumbo]], un excelente escudo contra a radiación.
Liña 50:
Instalación destinada para a produción de enerxía a través da [[fusión nuclear]]. A investigación neste campo existe leva máis de 50 anos e xa, desde hai varios anos, é posíbel producir unha reacción de fusión nuclear controlada nun vaso de contención. Non se conseguiu aínda, mentres, manter unha reacción de fusión controlada ata atinxir o punto de "''breakeven''" (ou sexa unha situación na cal a cantidade de enerxía fornecida para iniciar e manter a reacción sexa menor que a cantidade de enerxía liberada pola reacción así producida).
As reaccións de fusión nuclear xuntan dous núcleos atómicos para formaren un. Inicialmente, iso require unha cantidade moi elevada de enerxía para vencer a repulsión electromagnética inherente entre estes núcleos. A diferenza en masa entre os dous núcleos iniciais e aquel resultante da reacción (lixeiramente máis leve que a suma dos dous precursores) é convertida nunha enorme cantidade de enerxía conforme previsto polo [[Albert Einstein|Einstein]], na súa ecuación E=mc<sup>2</sup>.
Xa que os núcleos de elementos máis leves se fusionan máis facilmente que aqueles de elementos máis pesados, o [[hidroxeno]], o elemento máis leve, e tamén o máis abundante do universo, é o mellor combustíbel para fusión. De feito, unha mestura de dous dos isótopos de hidróxeno, o [[deuterio]] e o [[tritio]] (D-T), presenta a razón máis baixa entre a enerxía necesaria para provocar a reacción de fusión e a enerxía (potencialmente moito maior) liberada por esta reacción; como proba diso, xurdiron os estudos e adaptacións da primeira [[bomba de hidroxeno]]. Por esta razón, a maior parte dos esforzos actuais para desenvolver un reactor de fusión de "primeira xeración" concéntrase na utilización do D-T como combustíbel.
Débese resaltar, porén, que existen mesturas alternativas que, a pesar de exixiren un fornecemento de enerxía inicial maior, serían máis simples de produciren e/ou controlaren e hai ata combustíbeis candidatos que non emitirían neutróns ao sufriren a reacción de fusión, os chamados combustíbeis aneutrónicos.
Basicamente, entón, unha das maiores
Ao longo dos últimos anos, varios grupos de enxeñeiros e científicos téñense dedicado ao desenvolvemento de novas ligas metálicas, cuxas composicións químicas son especificados con criterio para soamente incluír elementos que formarán isótopos de [[mea vida]] curta, baixo este bombardeo nun reactor (materiais de baixa activación). Desta forma preténdese tornar factíbel proxectar compoñentes con materias que permitirán reciclaxe despois de soamente algunhas decenas de anos de almacenaxe seguro (ao contrario dos residuos radioactivos de reactores de [[fisión]], por exemplo, cuxas vidas medias longas exixe sistemas complexos de protección para períodos moi longos).
Liña 64:
Actualmente existen dúas liñas de investigación, o confinamento inercial e o confinamento magnético:
'''Confinamento inercial:''' Consiste en conter a fusión mediante o impulso de partículas ou de raios [[láser]]s proxectados contra as partículas do combustible, que provocan a súa ignición instantánea.
'''Confinamento magnético:''' Consiste en manter o material que irá fundir nun campo magnético encanto se tenta alcanzar a temperatura e presión necesaria. Unha forte corrente eléctrica pasa a través do hidróxeno para o aquecer e formar un plasma, encanto un campo magnético comprime o plasma e o impide de tocar nas paredes. Mesmo que toque no recipiente, non existe perigo, xa que só son aquecidas cantidades moi pequenas de hidróxeno; as paredes arrefecen simplemente o plasma máis do que quecen as paredes co plasma.
Liña 82:
=== Ligazóns Externas ===
* http://ea.doe.gov
* [http://www.uic.com.au/ The Uranium Information Centre]
* http://www.nrc.gov/
* http://newsdesk.inel.gov/press_releases/2001/05-21EBR_I_summer_tours.htm
| |||