Vocalización das aves: Diferenzas entre revisións

A '''vocalización das aves''' ou '''canto''' refírese aos [[son]]s vocais que estes animais emiten, incluíndo tanto o ''canto'' como os ''reclamos''.

A un nivel non técnico, canto son os sons que emiten as [[aves]] e que son melodiosos ao oído humano.

A hipótese dalgúns científicos é que os cantos das aves evolucionaron a través da [[selección sexual]], e certos experimentos suxiren que a calidade do canto da ave pode ser un bo indicador do estado físico do individuo.<ref>Read, A. W. e D. M. Weary (1990): "Sexual selection and the evolution of bird song: A test of the Hamilton-Zuk hypothesis". ''Behavioral Ecology and Sociobiology'' '''26''' (1):47-56. [http://www.springerlink.com/content/ynl74mu1lp71v16t/]</ref> Algúns experimentos tamén suxiren que certos parasitos e enfermidades poden afectar as características do canto, como a frecuencia en que sucede, e por tanto establece un indicador de saúde.<ref>Garamszegi, L. Z., A. P. Møller, János Török, Gábor Michl, Péter Péczely e Murielle Richard (2004): "Immune challenge mediates vocal communication in a passerine bird: an experiment", ''Behavioral Ecology'' '''15'' (1): 148-157.</ref><ref>Redpath, S. M., Bridget, M. Appleby, Steve e Petty, J. (2000): "Do male hoots betray parasite loads in Tawny Owls?" ''Journal of Avian Biology'' '''31''' (4): 457–462. [http://www.blackwell-synergy.com/doi/abs/10.1034/j.1600-048X.2000.310404.x?journalCode=jav]</ref> O repertorio dos cantos, segundo parece, tamén indica o estado físico en certas especies.<ref>Reid, J. M., Peter Arcese, Alice L. E. V., Cassidy, Sara M. Hiebert, James N. M. Smith, Philip K. Stoddard, Amy B. Marr, e Keller, Lukas F. (2005): "Fitness Correlates of Song Repertoire Size in Free-Living Song Sparrows (''Melospiza melodia'')" ''The American Naturalist'', '''165''':299–310. [http://www.journals.uchicago.edu/cgi-bin/resolve?id=doi:10.1086/428299&erFrom=-7470294868308382079Guest]</ref> A habilidade dos machos de manter e proclamar o seu territorio utilizando o canto tamén demostra a súa superioridade física sobre outros conxéneres.

A comunicación a través do canto pode darse entre individuos da mesma especie, pero tamén pode producirse entre individuos de diferentes especies. A ''chamada de acoso'' en aves úsase para recrutar individuos onde ameaza un [[bufo]] ou outro [[depredación|depredador]]. Estas chamadas caracterízanse por teren un amplo espectro de [[frecuencia]]s, comezo e terminación agudos, e repetitividade. Estas características son comúns entre diferentes especies e creese que son útiles a outros acosadores potenciais por seren de fácil localización. Por outra parte, as chamadas de alarma de moitas especies son caracteristicamente agudas e difíciles de localizar con precisión.<ref>Marler, P. (1955): "Characteristics of some animal calls". ''Nature'' '''176''':6-8.</ref>

Algunhas aves que habitan en covas, como os [[Caprimulxiformes|guácharos]]<ref>Suthers R. A. e Hector, D. H. (1985): "The physiology of vocalization by the echolocating Oilbird, ''Steatornis caripensis''". ''J. Comp. Physiol.'' A156: 243-266</ref> e as [[salanganas]] e [[cirrio]]s (familia dos [[apódidos]]),<ref>Suthers R. A. e Hector, D. H. (1982): "Mechanism for the production of echolocating clicks by the Grey Swiftlet, ''Collocalia spodiopygia''". ''J. Comp. Physiol.'' A148: 457-470.</ref> utilizan sinais audíbeis (con gran parte das frecuencias entre os 2 e os 5 KHz)<ref>Coles, R. B., Konishi, M. e Pettigrew, J. D. (1987): "Hearing and echolocation in the Australian Grey Swiftlet, ''Collocalia spodiopygia''". ''J. Exp. Biol''. '''129''': 365-371</ref> para realizaren [[Ecolocalización|ecolocación]] na escuridade das covas.

A capacidade auditiva das aves está por debaixo dos 50 &nbsp;Hz ([[Infrasón|infrasónicoinfrasón]]ico) a por riba dos 20 &nbsp;kHz ([[Ultrasón|ultrasónicoultrasón]]ico) con sensibilidade máxima entre 1 e 5 &nbsp;kHz.<ref>Dooling, R. J. (1982): "Auditory perception in birds". ''Acoustic Communication in Birds'', Vol. 1 (eds D. E. Kroodsma & E. H. Miller), pp. 95–130. Academic Press, New York.</ref> O espectro de frecuencias dentro do que as aves realizan as súas chamadas varían dependendo da calidade do hábitat e os sons do ambiente. Suxeriuse que cantos con pouca anchura de banda, baixas frecuencias, modulación de baixa frecuencia e intervalos interelementos longos, son comunmente escoitados en hábitats con estruturas de vexetación complexas (que tenden a absorber ou disipar os sons), mentres que altas frecuencias, maior anchura de banda, modulacións de alta frecuencia (vibracións) e intervalos interelementos curtos poden esperarse en hábitats abertos.<ref>Boncoraglio, G. e Nicola Saino (2007): "Habitat structure and the evolution of bird song: a meta-analysis of the evidence for the acoustic adaptation hypothesis". ''Functional Ecology''. '''21''': 134–142. [http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1365-2435.2006.01207.x]</ref><ref>Morton, E. S. (1975): "Ecological sources of selection on avian sounds". ''American Naturalist'', '''109''', 17–34.</ref> Suscitouse a hipótese de que o espectro de frecuencia dispoñíbel está fragmentado para que o traslape dos cantos entre especies difira en frecuencia e tempo. Esta conxectura foi definida como "nicho acústico".<ref>Krause, Bernard L. (1993): "The Niche Hypothesis: A virtual symphony of animal sounds, the origins of musical expression and the health of habitats". ''The Soundscape Newsletter'' [http://wfae.proscenia.net/library/articles/krause_niche.pdf]</ref> En zonas urbanas, onde abundan os sons de baixa frecuencia, notouse que as aves tenden a cantar con maior volume,<ref>Henrik Brumm (2004): "The impact of environmental noise on song amplitude in a territorial bird". ''Journal of Animal Ecology'' '''73''' (3), 434–440.</ref> e en tos máis altos.<ref>Slabbekoorn, H. e Peet, M. (2003): "Birds sing at a higher pitch in urban noise". ''Nature'' '''424''', 267.</ref>

Os cantos de diferentes especies de aves varían, e son máis ou menos característicos da especie. En [[bioloxía]] moderna, os cantos das aves son tipicamente analizadas utilizando [[Espectrómetro|espectroscopia acústica]]. A complexidade e a cantidade dos diferentes cantos (''[[Toxostoma rufum]]'' ten máis de 3.000) varía considerabelmente de especie a especie; nalgunhas especies existe esta variación incluso entre individuos. Nalgunhas especies, como no [[estorniño]] e nas especies da familia dos [[mímidos]] (paxaros suramericanos semellantes aos [[Pimpín (xénero)|pimpíns]], os cantos integran elementos arbitrarios que os individuos aprenden durante a súa vida, como unha forma de [[mimetismo]] (de aí o nome da familia dos ''mímidos''), aínda que un termo máis adecuado sería chamarlle "apropiación",<ref name=Ehrlich /> pois a ave non pasa por parecer se outra especie. A inicios de 1773 determinouse que as aves aprendían as chamadas e experimentos de "cambio de pais" lograron que un [[Carduelis cannabina|liñaceiro común]] aprendera o canto dunha [[Alauda arvensis|laverca]].<ref>Barrington, D. (1773): "Experiments and observations on the singing of birds". ''Philosophical Transactions of the Royal Society of London'', '''63''', 249–291.</ref> En moitas especies, a pesar de que os rudimentos do canto parecen ser os mesmos para todos os membros da especie, os polos aprenden certos detalles do canto dos seus pais, e estas variacións fortalécense a través de diferentes xeracións dando orixe a diversos ''[[dialecto]]s''.<ref>Marler, P. & M. Tamura (1962): "Song dialects in three populations of the white-crowned sparrow". ''Condor'' '''64''': 368–377.</ref>

As aves aprenden cantos desde idades moi temperás con subvocalizacións que se converten en interpretacións dos cantos dos adultos. O [[diamante mandarín]] é a especie máis popular para investigacións en cantos de aves, por desenvolver a súa versión do canto dun familiar adulto en a penas 20 días despois de saír da casca do ovo. Durante uns 35 días, os polos terán que aprender as ''cancións'' dos adultos. As versións máis temperás do canto son "rústicas" ou variábeis, e ao polo lle custará de dous a tres meses "pulir" a canción (facela menos variábel) para semellar o canto de aves sexualmente maduras.<ref>Nottebohm, F. (2005): "The Neural Basis of Birdsong". ''PLoS Biol'' '''3''' (5):163. [http://biology.plosjournals.org/perlserv/?request=get-document&doi=10.1371/journal.pbio.0030164]</ref>