Requila: Diferenzas entre revisións

Subiu ó trono en [[438]] por desexo do seu pai Hermerico que estaba enfermo desde anos atrás (finou en [[441]]). Adoptou unha actitude moi agresiva contra os [[galaicos]] nativos e a igrexa católica. Enfrontouse ós bispos e favoreceu ó clero priscilianista. Firmou un novo ''[[foedus]]'' con [[Roma antiga|Roma]] e alianzas coas tribos [[Bagaudas]] (bandoleiros do norte peninsular que traballaban como mercenarios). Dirixiu unha política expansionista con campañas por [[Lusitania (provincia)|Lusitania]] e a [[Bética]] tratando de encher o baleiro deixado polos retirados [[vándalos]] e [[alanos]]. Derrotou no 438 a [[Andevoto]] (''dux'' romano segundo [[Isidoro de Sevilla]] ou un xefe local segundo outras fontes) no [[río Genil]] (''Singilis'')<ref>Thompson, ''Romans and Barbarians'', 173.</ref>. Conquistou as capitais provinciais de [[Mérida, España|Mérida]] en [[439]] e [[Sevilla]] en [[441]]<ref>Thompson, ''Romans and Barbarians'', 172.</ref>.

Durante o seu curto reinado chegou a facerse dono de case toda a actual [[Andalucía]] e de parte do [[Levante español|Levante]]. Tamén fixo incursións na [[Tarraconense]] e no [[446]] derrotou ó xeneral romano Veto e as súas tropas auxiliares visigodas.