Wikipedia

José Ferrer de Couto: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética
Lameiro (conversa | contribucións)
61.492 edicións
corrixo
Liña 2:
 
== Traxectoria ==
Fillo de Manuel Vicente Ferrer, subtenente de infantería de Mariña, e Manuela de Couto. Estudou na Academia Militar de Guardias Marinas y Pilotos de [[Ferrol]]. En 1837 foi nomeado subtenente dun dos batallóns que se enfrontaron aos [[Carlismo|carlistas]].
Fillo de Manuel Vicente Ferrer, subtenente de infantería de marina e Manuela de Couto. Estudou na Academia Militar de Guardias Marinas y Pilotos de [[Ferrol]]. En 1837 foi nomeado subtenente dun dos batallóns que se enfrontaron aos [[Carlismo|carlistas]]. Publicou o tratado ''Moral del ejército'', no que defendía a escrupulosa separación entre carreira militar e política, o que lle trouxo problemas e marxinación dentro do corpo, polo que deixou o exército en 1844. Tambén escribiu un tomo de poesías, ''Horas de mal humor''. Logo de licenciarse compuxo os tres volumes do ''Album del ejército español''. Encargáronlle unha ''Historia de la Marina Real Española''; mentres se documentaba escribiu unha ''Historia del combate naval de Trafalgar'' que lle valiu a [[Cruz de Carlos III]]. Tamén obtivo a encomenda da [[Orden de Isabel la Católica]]. Con motivo da expedición contra Cuba do insurxente [[Narciso López]] e a súa captura, viaxou a Cuba e publicó ''Vindicación de los hechos y administración de los españoles en América'' e ''América y España'' dirixido contra os [[Estados Unidos]] e a [[doutrina Monroe]]. Tamén son da súa autoría ''Cuestiones de México, Venezuela y América en general'', ''Reincorporación de Santo Domingo a España'' e ''México y España''. Da súa obra ''Crisol histórico español y restauración de glorias nacionales'' chegaron a facerse dúas edicións, e o autor regalou os fondos que obtivo para os gastos da guerra de [[República Dominicana|Santo Domingo]], [[Cuba]] e [[Porto Rico]].▼
 
Publicou o tratado ''Moral del ejército'', no que defendía a escrupulosa separación entre a carreira militar e a política, o que lle trouxo problemas e marxinación dentro do corpo, polo que deixou o exército en 1844. Tamén escribiu un tomo de poesías, ''Horas de mal humor''. Logo de licenciarse compuxo os tres volumes do ''Album del ejército español''. Encargáronlle unha ''Historia de la Marina Real Española'', e mentres se documentaba escribiu unha ''Historia del combate naval de Trafalgar'' que lle valeu a [[Cruz de Carlos III]]. Tamén obtivo a encomenda da [[Orden de Isabel la Católica]].
Marchou a [[Nova York]] en [[1860]], onde fixo fortuna. Ao falecer o propietario e director de ''La Crónica'' de Nova York, que defendía os intereses españoles nos Estados Unidos, encargáronlle dirixirla en 1863. Preferiu fundar e editar un noco periódico, ''El Cronista de Nueva York'', que tamén dirixiu e desde onde denunciou as piraterías contra las repúblicas hispanoamericanas e contra as illas españolas apoiando ao embaixador e escritor [[Gabriel García Tassara]]. Dedicouse a desmenuzar e desentrañar as mentiras da prensa estadounidense, loitou contra os independentistas cubanos emigrados. Tamén escribiu ''Cuba puede ser independiente''.▼
 
▲Fillo de Manuel Vicente Ferrer, subtenente de infantería de marina e Manuela de Couto. Estudou na Academia Militar de Guardias Marinas y Pilotos de [[Ferrol]]. En 1837 foi nomeado subtenente dun dos batallóns que se enfrontaron aos [[Carlismo|carlistas]]. Publicou o tratado ''Moral del ejército'', no que defendía a escrupulosa separación entre carreira militar e política, o que lle trouxo problemas e marxinación dentro do corpo, polo que deixou o exército en 1844. Tambén escribiu un tomo de poesías, ''Horas de mal humor''. Logo de licenciarse compuxo os tres volumes do ''Album del ejército español''. Encargáronlle unha ''Historia de la Marina Real Española''; mentres se documentaba escribiu unha ''Historia del combate naval de Trafalgar'' que lle valiu a [[Cruz de Carlos III]]. Tamén obtivo a encomenda da [[Orden de Isabel la Católica]]. Con motivo da expedición contra [[Cuba]] do insurxente [[Narciso López]] e a súa captura, viaxou aá Cubailla e publicópublicou ''Vindicación de los hechos y administración de los españoles en América'' e ''América y España'', dirixido contra os [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] e a [[doutrina Monroe]]. Tamén son da súa autoría ''Cuestiones de México, Venezuela y América en general'', ''Reincorporación de Santo Domingo a España'' e ''México y España''. Da súa obra ''Crisol histórico español y restauración de glorias nacionales'' chegaron a facerse dúas edicións, e o autor regalou os fondos que obtivo para os gastos da guerra de [[República Dominicana|Santo Domingo]], [[Cuba]] e [[Porto Rico]].
 
▲Marchou a [[Nova York]] en [[1860]], onde fixo fortuna. Ao falecer o propietario e director de ''La Crónica'' de Nova York, que defendía os intereses españolesespañois nos Estados Unidos, encargáronlle dirixirladirixila en 1863. Preferiu fundar e editar un noconovo periódico, ''El Cronista de Nueva York'', que tamén dirixiu e desde onde denunciou as piraterías contra lasas repúblicas hispanoamericanas e contra as illas españolas, apoiando ao embaixador e escritor [[Gabriel García Tassara]]. Dedicouse a desmenuzaresmiuzar e desentrañar as mentiras da prensa estadounidense, e loitou contra os independentistas cubanos emigrados. Tamén escribiu ''Cuba puede ser independiente''.
 
Encabezou nos estados do norte a oposición aos plans abolicionistas de [[Abraham Lincoln]] co seu libro de 1864 ''Los negros en sus diversos estados y condiciones, tales como son, como se supone que son y como deben ser'', publicado simultaneamente en inglés e español, e que lle atraiu a inquina dos medios [[Abolicionismo|abolicionistas]]. É un estudo para xustificar económica, histórica e moralmente a práctica da [[escravitude]] -que Ferrer de Couto non recoñece como tal, senón como "traballo organizado dos negros"- e ten como propósito ser unha base de acordo para que os dous bandos da [[Guerra de Secesión]], o norte de [[Lincoln]] e o Sur de [[Jefferson]], a preserven sexa cal fora o resultado final da guerra:
 
:''Tratando de facilitar un acomodamientoacomodamento honroso entre elo Norte ye elo Sur de losdos Estados Unidos sepensáronse hane pensado y escritoescribíronse todos losos argumentos de estedeste libro''.
 
Ferrer de Couto entiendeentende que a escravitude dos negros é en realidade "o rescate de aqueles infelices" das súas "atroces" condicións orixinais en África e que a "aplicación das súas forzas á agricultura e á industria é un feito civilizador e humanitario". Non dubida en atribuir historicamente a España e Portugal a responsabilidade do tráfico de escravos a gran escala. Estima que este fluxo permitiu "arrincalos dos altares do Demo e trasplantalos a terras cultas onde por fin alcanzaban o coñecemento de Deus e da vida social, polos camiños da relixión e o traballo". Para reforzar este argumento fai unhas detalladas descricións da brutalidade que impera nas nacións de África occidental dende que a influencia española e portuguesa foi desprazada polos "filántropos" ingleses e franceses.
 
José Ferrer de Couto está enterrado en [[Nova York]], como era o seu deseodesexo. Cando morreu, o ''[[New York Times]]'' dedicoulle unha extensa e eloxiosa necrolóxica.
 
== Recoñecementos ==
JoséFoi Ferrer de Couto foi Membromembro da Sociedad Económica de Madrid e da Sociedad Geográfica de México, cabaleiro da orden del mérito militar, cabaleiro do hábito de Santiago, cabaleiro da orden militar de San Fernando, oficial da orden militar imperial de Guadalupe.
 
{{ORDENAR:Ferrer de Couto, Jose}}
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/José_Ferrer_de_Couto»