Joris-Karl Huysmans: Diferenzas entre revisións

Descendente dunha longa liña de pintores flamengos, tivo unha mocidade dolorosa (a súa nai volveu casar cun home de negocios, protestante: Jules Og). Estudou leis e ingresou como funcionario do Ministerio do Interior. Publicou pola súa conta en [[1874]] un conxunto de poemas titulado ''Le Drageoir à épices''. As súas primeiras obras, como ''MartaMarthe, histoire d’une fille'' ([[1876]]) e ''AsLes irmásSœurs Vatard'' ([[1879]]), estaban inspiradas polo [[naturalismo]] de [[Émile Zola]]. Acudía ás veladas do grupo de Médan, para o que colaborou cun conto: ''ASac mochilaau ao ombreirodos'' no que fala sobre os seus recordos militares. O libro colectivo publicado: ''AsLes veladasSoirées de Médan'' constitúe o Manifesto do [[Naturalismo]]. As súas obras están por entón (1881-1882), cheas de vidas sen brillo e dun eslamiado día a día e xa aparece o seu desgusto por un mundo moderno composto ''por bribóns e imbéciles''.

En ''AÀ'' contrafío''eborus'' ([[1884]]) novela que se converteu en modelo do [[decadentismo]] rompe claramente coa estética naturalista; as ''tendencias ao artificio do protagonista, o marqués Des Esseintes, son, no fondo, impulsos cara a un ideal''.

Sobre a novela ''Alá lonxeLà-bas'' escribiu [[Luis Buñuel]] un guión con Jean-Claude Carrére que non chegou a filmarse.

Volveu ao seo do catolicismo en [[1892]]; as súas novelas ''En rutaroute'' ([[1895]]) e ''ALa catedralCathédrale'' ([[1898]]) están dedicadas a narrar a súa experiencia relixiosa.

* ''[[Sac au dos]]'' (nouvellerelato aparecidaaparecido en ''Les Soirées de Médan'', 1880)