Hedra: Diferenzas entre revisións

Os talos agatuñadores levan no medio dos entrenós ganchos as veces difíciles de eliminar coa man. Estes ''ganchos'' son raíces transformadas que emiten numerosos pelos a xeito de ventosas que se enganchan sobre un soporte (muro, árbore, arbusto etc.). Estas raíces transformadas carecen de función absorbente, pois a hedra non é unha planta [[parasito|parasitaria]], a diferenzdiferenza do [[visgo]], por exemplo.

As flores teñen cinco pétalos e son de cor amarelo verdoso. Están agrupadas en [[umbela]] e dispostas a modo de acios terminais. A floración ocorre entre setembro-outubro, efectuándose a fructificaciónfrutificación cara o final do inverno ou comezos da primavera. A hedra apresentapresenta así un ciclo fenolóxico invertido respecto das plantas que utiliza como soporte.

É unha planta capaz de adaptarse a entornos moi variados, por ser pouco esixente respecto á natureza do chan. Encóntrase moi correntemente no sotobosco, mais tamén no litoral atlántico onde aguanta as chuvias abundantes e as brétemas mariñas. Porén tamén se adapta en lugares secos dos países mediterráneos e pode prosperar, en montaña, ata os 1.000 m de altura. Mais, porPor contra, non resiste os fortes fríos.