Juan Ramón Jiménez: Diferenzas entre revisións

A etapa sensitiva ([[1898]]-[[1915]]) se subdivide á súa vez en dúas sub-etapas; a primeira abarca ata 1908; a segunda, ata 1916. A primeira está marcada pola influencia de [[Gustavo Adolfo Bécquer|Bécquer]], o [[Simbolismo]] e un [[Modernismo]] de formas tenues, rima asonante, verso de arte menor e música íntima. Nela predominan as descricións da paisaxe como reflexo da alma do poeta, unha paisaxe que non é natural nin froito de paseos como o de [[Antonio Machado|Machado]], senón sometido ao estatismo dun xardín interior, ao intimismo dunha orde. Predominan os sentimentos vagos, a melancolía, a música e a cor desvaído, os recordos e ilusións amorosas. Trátase dunha poesía emotiva e sentimental onde se trasluce a sensibilidade do poeta a través dunha estrutura formal perfecta. Pertencen a esta etapa ''Rimas'' ([[1902]]), ''Arias tristes'' ([[1903]]), ''Jardines alejados'' ([[1904]]), ''Elejías'' ([[1907]]). A segunda época vértese na forma da arte maior (hendecasílabos e alexandrinos), a rima consonante, o estrofismo clásico (sonetos, serventesios); denota un maior sinal modernista, do [[Simbolismo]] francés ([[Charles Baudelaire]], [[Paul Verlaine]]) e do [[decadentismo]] anglo-francés ([[Walter Pater]], fundamentalmente). Recentemente foi descuberto un libro escrito entre [[1910]] e [[1911]], ''Libros de amor'', cunha poesía carnal e erótica. O poeta logra perfectos cumes parnasianas, especialmente nos sonetos; pertencen a esta sub-etapa ''La soledad sonora'' ([[1911]]), ''Pastorales'' ([[1911]]), ''Laberinto'' ([[1913]]), ''[[Platero ye yomais eu]]'' (¡¡Platero y yo'', [[1914]]) e ''Estío'' ([[1916]]), entre outros. Cara ao final desta etapa o poeta empeza a sentir o noxo das roupaxes sensoriais do Modernismo e preocupacións relacionadas co tempo e a posesión dunha beleza eterna.

''Platero ye yomais eu'', datada polo seu autor en 1914, converteuse na obra máis popular do poeta, escrita nunha prosa que suavemente leva ao lectorado a través dun coidadoso retablo de imaxes poéticas que conducen desde a presentación deste borriquete: