Coñecemento: Diferenzas entre revisións

'''Saber''', pola súa parte, require, ademais do anterior, unha [[xustificación]] [[fundamento|fundamental]]; é dicir, un engarce nun sistema coherente de [[significado]] e de sentido,<ref>Significado de [[coherencia]] dentro dun contexto cognitivo, lóxico, lingüístico, etc. que define un mundo posíbel. Véxase tamén referencia ao sentido de [[Heidegger]] en canto a un fundamento último [[existencia]]l</ref> fundado no real e comprendido como [[realidade]]; máis alá do coñecemento do obxecto no momento presente como se fora definitivo e completo. Un sistema que constitúe un mundo e fai deste feito de experiencia algo con [[entidade]] [[consistencia (lóxica)|consistente]].<ref> Non no sentido de lóxica formal, pero si relacionado fundamentalmente e no fondo coa lóxica na súa relación co contido material de coñecemento.</ref>

É dicir, que as cousas alleas á razón non poden ser obxecto de [[ciencia]]. E un pouco máis adiante recoñece que os elementos simples son por iso "irracionais", xa que non se pode dar razón deles. E despois, no "Sofista", intenta por iso "ir máis alá" do elemental como elemental, senón ao fundamento do mesmo, á "Idea" (''Logos''), a "racionalidade" que serve de [[fundamento]] ou, como di [[Xavier Zubiri]], (''Inteligencia y razón'', páx. 258 e ss.), fai posíbel o "''verdadear''" das cousas e os feitos como realidade. O saber da verdade, así concibido, é un "feito aberto" como proceso intelectual e non un logro definitivo, (Hilary Putnam, ''Razón, verdade e historia'', Madrid, Tecnos, 1988.</ref> Un conxunto de razóns e outros feitos independentes da miña experiencia que, por un lado, ofrecen un "saber qué" é o percibido e, por outro lado, orientan e definen a conduta, como un "saber facer" como resposta adecuada e unha [[valor|valoración]]ación de todo iso respecto ao [[bo]].<ref> Ferrater Mora, J. ''Diccionario de Filosofía'', Madrid, Alianza Diccionarios, 1984; entrada "conocer". Hilary Putnam, ''Razón, verdad e historia'', Madrid, Tecnos, 1988.</ref>