Cicuta: Diferenzas entre revisións

}}

 

 

 

Atópase en toda [[Europa]] e [[América]], en lugares húmidos e frescos, como as beiras dos ríos.

 

Esta planta pode acadar entre os 150-250 centímetros de altura. Posúe [[talo]] oco e estriado, manchado de cor purpúrea na base e con bastantes pólas na parte superior. Follas brandas, fétidas, verdinegras, triangulares e divididas en gaxos elípticos, puntiagudos e dentados de ata 50 cm de longo e 40 cm de ancho. As [[flor]]es son pequenas, de cor branca, e nacen en [[umbela]]s duns 10 a 15 [[centímetro|cm]] de diámetro. A súa semente é pequena e de cor negruzca.

 

A cegude é semellante ao [[pirixel]] ou ao [[fiúncho]], dos que apenas se distingue máis que pola cor escura e o cheiro desagradable das súas follas.

 

Toda a planta contén [[alcaloide]]s, entre os que destacan glicósidos [[flavonoide|flavónicos]] e cumarínicos e un [[aceite]] esencial, ademais da coniína, unha [[neurotoxina]] que inhibe o funcionamento do [[sistema nervioso central]]. A súa toxicidade afecta tanto ós humanos como a toda clase de gando. O veleno desta planta pódese equiparar a outros como o do estramonio ou o [[teixo]].

 

A cegude foi usada polas súas propiedades antiespasmódicas e como sedante para calmar dores persistentes e intratables, como os producidos polo [[cancro]] e as [[neuralxia]]s. Na antigüidade, os médicos árabes e gregos a utilizaban en diversas doenzas, como a [[artrite]]. Porén, non era sempre eficaz, xa que a diferenza entre unha dose terapéutica ou tóxica é moi pequena.

 

 

{{Commons|conium maculatum}}

[[Categoría:Plantas velenosas]]

[[Categoría:Conium]]