Eduardo III de Inglaterra: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
agora faise en d:Wikidata |
m Bot - formateo de números según Wikipedia:libro de estilo; cambios estética |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:EdwardIII-Cassell.jpg|dereita|300px|]]
'''Eduardo III de Inglaterra''', nado o [[13 de novembro]] de [[1312]] e finado o [[21 de xuño]] de [[1377]], foi Rei de Inglaterra entre [[1327]] e 1377. Era fillo de [[Eduardo II de Inglaterra]] e da princesa [[Sabela de Francia]].
== Traxectoria ==
Eduardo subiu ao trono con catorce anos, despois da abdicación forzada do seu pai froito dun reinado repleto de intrigas políticas. Como rexentes tivo á propia Isabel de Francia e a [[Roger Mortimer]], o seu titor, os responsábeis pola súa subida anticipada ao trono. Ao contrario do seu pai, Eduardo III tiña unha personalidade forte. Tomando o control do país con 18 anos, Eduardo III mandou executar ao ''padrasto'' Mortimer e exiliar á nai, acusándoos do asasinato do seu pai, tres anos antes. No mesmo ano casou con [[Filipa de Hainault]], con quen tivo unha ampla descendencia (ver abaixo).
Liña 8:
[[Ficheiro:Edward III Black Prince 14thc.jpg|dereita|miniatura|200px|Eduardo III co [[Príncipe Negro]].]]
En [[1328]], [[Carlos IV de Francia]], o último dos tres fillos de [[Filipe IV de Francia|Filipe IV]], morría sen descendentes masculinos. Como en Francia vigorava a [[lei sálica]], a coroa pasou para Filipe de Valois, un primo afastado, que foi coroado como [[Filipe VI de Francia]]. Eduardo III era sobriño do falecido Carlos IV, por vía da nai, e considerou a súa pretensión mellor que a do Conde de Valois, a pesar da lei sálica. Os franceses non aceptaran esta hipótese que resultaría nunha perda de independencia e confirmaron a Filipe VI como rei. Despois de algúns conflitos diplomáticos, Eduardo III declarou abertas as hostilidades con Francia, iniciando así o que ficaría coñecido como a [[Guerra dos Cen Anos]]. O inicio das hostilidades foi marcado polos sucesos da [[Batalla de Crécy|batalla de Crecy]] ([[1346]]) e da [[batalla de Poitiers (1356)|batalla de Poitiers]] ([[1356]]), e pola conquista de grande parte do Norte de Francia. A pesar diso, Eduardo III non fixo ningunha tentativa para ir mais lonxe e conquistar [[París]], por exemplo. Entregado o control da fronte francesa ao fillo [[Eduardo, o Príncipe Negro]], que habería de se mostrar un líder militar notábel, Eduardo III concentrouse na guerra con Escocia. O resultado da campaña do Príncipe Negro foi excelente: Inglaterra venceu a Francia na [[Batalla de Poitiers (1356)|Batalla de Poitiers]] e Eduardo III tivo a honra de ver ao rei [[Xoán II de Francia]] como o seu prisioneiro. As condicións de rescate, detalladas no [[Tratado de Brétigny]], garantían para o seu reino 3
A pesar de respectarse mutuamente, Eduardo III e o seu primoxénito non se levaban ben nin tiñan a mesma visión do que debería ser a política interna. O casamento do príncipe de Gales con [[Xoana de Kent]] fora motivo de unha antipatía nunca sanda totalmente. Porén, cando Eduardo de Gales morre en [[1376]], Eduardo III chorou a súa morte e tornouse melancólico. Morreu no ano seguinte, sendo sucedido polo seu neto Ricardo.
| |||