Revisión como estaba o 29 de decembro de 2014 ás 17:26 editar HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.832 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 6 de xaneiro de 2015 ás 00:37 editar desfacer Lameiro (conversa \| contribucións) 61.491 edicións corrixo Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 1: '''Ángel María José Amor Ruibal''', nado en [[Porráns, Barro, Barro\|Porráns]] ([[Barro]]) o [[11 de marzo]] de [[1869]] e morto o [[4 de novembro]] de [[1930]], foi un destacado pensador [[Galicia\|galego]]. Malia as múltiplas preocupacións e unha precaria saúde, logrou unha ~~estensa~~extensa produción apoiada na súa enorme erudición novecentista, abranguendo a [[lingüística]], a [[historia]], a [[canonística]] teórica e práctica, a [[teoloxía]] e sobre todo a [[filosofía]]. Contando cunha prodixiosa memoria, a súa tenacidade superou a dificultade que existía no afastamento de Santiago respecto dos centros culturais e do ambiente cultural en xeral, sobre todo para a xente que rodeaba a Amor Ruibal. ==Traxectoria== Liña 8: A pesar dos seus éxitos posteriores, non comezou os estudos con bo pé: suspenso no acceso ó Seminario en xuño e setembro de [[1879]] e na convocatoria extraordinaria de setembro de [[1880]], probablemente non se deban en realidade á ignorancia, senón ó desacordo co ambiente intelectual romano e ós ataques contra o cardeal Billot, paladín da restauración escolástica. Iso si, máis logo comezan os "benemeritus" (notables) entre [[1880]] e [[1882]] e sobe ós "meritissimus" a partir de entón (agás o derradeiro suspenso en [[Dereito romano]] en [[1886]]). Os seus estudos comezaron en [[Herbón, Padrón\|Herbón]] (tres cursos de [[1880]] a [[1884]]) e só logo foi ó Seminario central de Santiago: alí permanece ata completar [[Teoloxía]], [[Filosofía]] e [[Dereito canónico\|Canons]], ben complementado con humanidades e ciencias. O exame de grao para o título de Doutor en Teoloxía tivo por tema "Deus é inmenso e eterno" e realizouno en latín con citas hebreas e gregas. Á parte do currículo oficial sempre cultivou a investigación filolóxica. Foi decisivo para el o terceiro premio obtido na Altorientalische Geschellschaft en [[1893]] sendo aínda seminarista, cunha ''Memoria sobre as orixes e formas do caldeo''. O propio [[Ramón Cabanillas]] foi quen pasou a limpo o texto latino, cuxa existencia foi por fin confirmada no ano [[2004]] grazas ó libro de [[Lemos Montanet]]. A correspondencia habitual entre Amor Ruibal e [[Leipzig]] ou [[Friburgo, Alemaña\|Friburgo]] de libros tanto mercados coma en empréstito confirma a atención e prestixio que se intercambiaban co estranxeiro: Amor Ruibal recibiu a encarga da tradución e adaptación española do ''Kirchliches Handlexikon''. Máis tarde manifestou o seu desgusto contra o escrito que os seus amigos e inspiradores alemáns ([[Herder]]) asinaron contra [[1914]], o ''Manifesto dos intelecutuais alemáns en apoio ó Káiser''. Tras optar fallidamente a varias coenxías en [[Santiago de Compostela]], [[Ourense]] e [[Granada, España\|Granada]], (a onde nin foi), conseguiu a santiaguesa en [[1902]]. En [[1916]] presentouse sen conseguilo para o Senado español, máis ben como método para prestixiar algunha candidatura. Nunca aceptou ser declarado bispo, sempre preferindo centrarse no seu labor de profesor, de [[Teoloxía]] Fundamental e [[Dereito canónico]].

Ángel Amor Ruibal: Diferenzas entre revisións