Illas Eolias: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Prebot (conversa | contribucións)
m Bot: Substitución automática de texto (- sua + súa )
m →‎Idade Media: normandos
Liña 82:
Na [[alta Idade Media]] produciuse un inesperado espertar (tras moitos decenios de quietude) da actividade volcánica na illa de Lípari. Foi entón cando se abriron os novos cráteres: o do monte Pelato, que fixo erupción de inmensas masas de pedra pómez, e o da Pirrera, máis próximo á cidade, que fixo erupción dunha coada de obsidiana.
 
No ano [[839]] Lípari foi destruída por unha incursión musulmá, que masacraron e deportaron en escravitude á poboación e profanaron as reliquias de San Bartolomeu. Estas reliquias, píamente recollidas por uns anciáns monxes que escaparon á matanza, foron transportadas ao ano seguinte a [[Salerno]], e desde alí a [[Benevento]]. Lípari quedou durante algúns séculos case totalmente deserta, ata a reconquista de Sicilia por parte dos [[normandonormandos]]s, que en [[1083]] instalaron alí ao abade Ambrosio cun núcleo de monxes [[Orde de San Bieito|beneditinos]]. Ao redor do mosteiro, do que aínda quedan ruínas á beira da catedral, volveu formarse un núcleo urbano.
 
En [[1331]] foi reconstruída a sede episcopal de Lípari unida á de Patti.
 
[[Roberto I de Nápoles]], apropiouse de Lípari en [[1340]].
 
=== Séculos posteriores ===