James Walter Christy: Diferenzas entre revisións

O descubrimento foi resultado do atento exame dunha ampliación dunha chapa fotográfica de Plutón ao entender que había unha protuberancia moi lixeira dun lado. Esta chapa xunto con outras foran cualificadas coma "pobres" porque a imaxe alongada de Plutón considerábase un defecto resultante do mal aliñamento do telescopio do Observatorio Naval de Estados Unidos en Flagstaff. Christy decatouse que só Plutón estaba alongado, mentres que as estrelas de fondo non o estaban, o cal descartaba o presunto erro de aliñamento. Coma o seu traballo anterior no Observatorio Naval tiña sido na fotografía de estrelas dobres, entón plantexouse que esta protuberancia podía ser unha lúa compañeira de Plutón. Púxose a examinar imaxes dos arquivos do observatorio dende 1965, concluíndo que se trataba de feito dunha lúa. As chapas de 1965 incluían xa daquela unha nota que dicía "imaxe de Plutón alongada", pero os astrónomos do observatorio, incluíndo Christy, asumiuasumiron que en realidade eraeran erros de aliñamento ata 1978. O descubrimento confirmouse oficialmente despois de calcular a órbita de Caronte, e os posíbeis eclipses mutuos entre Plutón e Caronte, no intre que foron observados os eclipses; e fíxose público formalmente o 7 xullo de 1978, aá comunidade astronómica, na Circular 3241 da IAU<ref>http://www.cbat.eps.harvard.edu/iauc/03200/03241.html</ref>.