Revisión como estaba o 6 de xaneiro de 2011 ás 13:15 editar Atobar (conversa \| contribucións) Administradores 45.197 edicións mSen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 14 de febreiro de 2011 ás 02:37 editar desfacer Xoacas (conversa \| contribucións) 43.155 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: {{atención\|Títulos das obras na lingua orixinal}} '''Yves Congar''', nado en [[Sedán]] en [[1904]] e finado en [[1995]], foi un teólogo católico, inicialmente perseguido polo [[Vaticano]], foi un dos artífices intelectuais do [[Concilio Vaticano II]]. [[Xoán Paulo II]] nomeouno [[cardeal]]. Liña 4 ⟶ 6: Discípulo do filósofo do [[personalismo]], [[Jacques Maritain]]. Entrou na [[Orde Dominicana]] en 1925. Na [[segunda guerra mundial]] foi feito prisioneiro durante cinco anos nun [[campo de concentración]] nazi. As súas ideas contrarias ao [[nacionalsocialismo]] fixérono acredor dunha especial dureza no trato. Profesor en [[La Saulchoir]], o seu libro ''Verdadeira e falsa reforma de Igrexa '' foi obxecto de duras censuras. O seu apoio aos curas obreiros e a súa solidariedade coa causa da xustiza social non fixo máis que complicar a súa situación. Durante 10 anos é afastado do ensino, sancionado, marxinado de toda actividade pública e ten que exiliarse a [[Xerusalén]]. ~~Sorpresivamente~~Sorprendentemente, [[Xoán XXIII]] encomendaralle traballar nos máis importantes documentos do [[Concilio Vaticano II]], xunto con outros teólogos como [[Hans Küng]], [[Bernhard Häring]], [[Karl Rahner]], ou os propios [[Joseph Ratzinger]] e [[Henri de Lubac]], daquela considerados aperturistas. Fundou a colección de [[eclesioloxía]] ''Unam sanctam''. Vítima dunha enfermidade neuronal acabou os seus días impedido fisicamente pero intelectualmente activo. Como compensación a incomprensión e aos anos de sufrida obediencia e silenciamento, [[Xoán Paulo II]] nomeouno [[cardeal]]. Liña 10 ⟶ 12: ==Pensamento== ===Ecumenismo=== Aunou o método especulativo, propio da [[escolástica]] co ~~médoto~~método histórico. Buscou un achegamento ao [[protestantismo]] afirmando que a [[Biblia]] é regra para a [[Tradición]] e para a [[Igrexa]]. Pero sostén que é baixo a luz da Tradición e na proclamación na comunidade eclesial onde a Escritura adquire o seu sentido. Nos seus estudos sobre o [[Espírito Santo]], parte dos escritos dos [[Pais da Igrexa]] gregos como [[Atanasio de Alexandría]] e [[Basilio o Grande]] co fin de achegarse a posicións aceptables para a [[Igrexa ortodoxa]], e une, como esta, eclesioloxía e [[pneumatoloxía]]. Para Congar o [[Gran Cisma]], dende o punto de vista dogmático é froito de perspectivas filosóficas diversas, pero expresan unha mesma fe. ===Igrexa=== Enfatiza que a Igrexa é santa, non en sísi mesma, ou como cualidade dos seus membros, senón como ámbito da presenza de Deus que se achega á mesquindade e miseria humana (pecado), presente na comunidade eclesial. A extensión da vida divina é gratuíta ([[graza]]) sen mérito por parte da xerarquía e dos fieis que participan dela. No que atinxe á catolicidade, esta ha de consistir na capacidade da Igrexa de asimilar e desenvolver os valores auténticos humanos e culturais, tanto doutras igrexas, como doutras relixións e de todas as culturas. Busca tamén facer fincapé no rol fundamental dos [[laico]]s, a través do seu compromiso coas causas xustas da humanidade. A salvación cristiá asume e engloba a liberación social, política, económica, cultural e persoal dándolle totalidade e plenitude na ~~trascendencia~~transcendencia. Aquí o compromiso, dende un imperativo cristiá orientador, ha de ser radical, pero as opcións do crente poden ser opinables e falibles e, xa que logo, plurais. A Congar preocúpalle o papel da xerarquía na Igrexa e non escatima críticas sinceras. Os [[bispo]]s, para élel ''están encorvados absolutamente na pasividade e o servilismo'' a Roma. Defende un concepto profundo e radical de obediencia fronte ao simplismo insincero autoridade-súbdito. ==Obras==

Yves Congar: Diferenzas entre revisións