Víctor Manuel: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Categoría:Cantautores |
lig int; formato |
||
Liña 32:
En [[1968]] preséntase de novo ao Festival do Atlántico con "El covarde" e "El tren de madera". Gustan moito ao público, pero non ás autoridades de [[Canarias]], que tachan á primeira canción de antimilitar. En principio esta canción era a gañadora, pero non aceptaban esa letra e volveuse a votar. Ademais Víctor case é empapelado, pero un compoñente de [[Los Sabandeños]] a quen lle gustou "El tren de madera" consegue que non lle pase nada. Empézase a coñecer o nome de Víctor Manuel, máis que polas súas cancións polo balbordo armado.
En [[1969]] chega por fin o ano no que se consagra como artista e consegue varias números 1. Cancións con aire da súa terra como "La Romaría" ou "El avuelo Victor". Fai as súas primeiras aparicións en [[TVE]], o que nesa época supuña ser visto por todo o país, e empeza a soar forte o seu nome. Animados por iso envíano ao festival de panxoliñas novas de [[Pamplona]], que gaña con "El portalín de piedra".
Antes de que finalice o ano sae por primeira vez ao estranxeiro, percorre varios países europeos coa ''Embaixada Artística de [[TVE]] e [[RNE]]'', onde sen previo aviso canta temas como "La planta 14", cuxas letras non fan ningunha graza ás autoridades que lle acompañaban. Para o ano [[1970]] pensouse nel como candidato para o [[Festival da Canción de Eurovisión|Eurovisión]], pero, dados os seus antecedentes, optan por non envialo, ademais é vetado en TVE.
Liña 43 ⟶ 41:
===Censura e exilio===
Fíchao o director asturiano [[Gonzalo Suárez]] para facer a película titulada ''Morbo''. A súa compañeira de repartición será esa moza que coñeceu na Coruña. Ana Belén consegue conquistar a un Víctor Manuel que ao principio se resistía. En [[1972]] escribe ''Ravos'' obra teatral que non pasa a censura en España. Ademais de ter que estar reescribindo cancións recibe multas por interpretar certos temas en directo. Roda a súa segunda película, o musical ''Al diablo con amor'', tamén con Ana Belén. Dela grávase a banda sonora en disco.
O [[13 de xuño]] Víctor Manuel e Ana Belén casan polo civil en [[Xibraltar]], pero non é unha voda válida.
O [[16 de setembro]] actúa en [[Brasil]], no [[Festival Internacional de Rio de Janeiro]], ao que acode representando a España xunto a [[Nino Bravo]]; Víctor interpreta o tema "Qué pena". Estrea a obra ''Ravos'' en México; o ministerio de información di en España que nela ultraxase a bandeira española. Aínda que era unha calumnia non lles deron oportunidade de defenderse. Vétanos en todos os medios e críbanos a críticas. Polo que pasan seis meses exiliados. Xa en [[1973]] poden aclarar o da obra e volver a España, onde ao chegar só son interrogados.
Farto da censura Víctor decide facer un disco con cancións populares asturianas, incensurables. Adáptaas ao seu estilo e crea o disco ''Verde''. Traballa tamén no primeiro disco de Ana, ''Tierra'', e en [[México]] saca un disco con temas como "No quiero ser militar" ou "Carta de un minero a Manuel Llaneza". Estrean a película ''Al diablo con amor'', pero un grupo de ultraderecha asalta o cine e teñen que retirala do cartel. Un ano máis tarde sae o disco ''Todos tenemos un precio''. Con cancións como "Qué pena" e "La alemana", empezando así a normalizar a súa vida artística.
Grazas aos labores de [[José María Iñigo]], no seu programa ''Hoy, 14:15'', o [[30 de xaneiro]] de [[1975]] volve aparecer nas pantallas de TVE tras anos de veto.
▲Grazas aos labores de [[José María Iñigo]], no seu programa ''Hoy, 14:15'', o [[30 de xaneiro]] de [[1975]] volve aparecer nas pantallas de TVE tras anos de veto.<br>Saca un álbum de urxencia, ''Cómicos'', pola folga de actores.<br>O [[20 de decembro]] participa no Festival de Panxoliñas Novas de Pamplona, xunto a [[Luís Eduardo Aute]], [[Rosa León]] e [[Luís Pastor]] entre outros. Canta tres cancións non permitidas, nunha pide a amnistía e por iso pasa a noite detido.<br>Xa levaba un tempo recibindo anónimos na súa casa, pero é en [[1976]], aproveitando unha viaxe súa en [[Cuba]], cando grupos de extrema dereita fan estalar unha bomba na súa casa de [[Torrelodones]].
Xa en [[1977]] participa en moitos actos do [[PCE]], era o seu coordinador musical. Viaxa á [[República Democrática Alemá]] onde grava ''Spanien''. Disco que aquí nunca sairía con temas tampouco nunca gravados aquí como "Nadie nos niegue el derecho" na que pide a legalización do PCE e "Veremos a Dolores". Si sairía o disco ''Candido'' de Voltaire. Obra de teatro para a que Víctor compuxo a música. Tamén compón este ano as bandas sonoras de ''La Criatura'' de [[Eloy de la Iglesia]] e ''Las truchas'' de [[José Luís García Sánchez]].<br>Grava ''Canto para todos'', disco por unha cara político e por outras con temas sobre Asturias.
Entrando no ano [[1978]], Víctor grava colaborando co grupo asturiano [[Nuberu]] "Aida la fuente", canción mítica na historia de Asturias e "Xuanín, l´home da unidá", dedicado a Juan Muñoz Zapico, líder sindical de [[Comisións Obreiras|CC.OO]] morto en accidente de automóbil en 1977, cuxa música é de Nuberu e letra de Manuel Asur. Estes últimos anos son de fracaso comercial, só arma balbordos coa súa obra.
===Un corazón tendido ao sol===
A [[discográfica]] [[CBS]] adopta unha política de sacar novos talentos e rescatar grandes cantantes. Grazas a iso vaise a esa compañía, que se entusiasmou coas cancións que propón. [[1979]] é un ano crave xa que volve ao primeiro plano musical co disco ''Soy un corazón tendido al sol'', onde sen deixar os temas políticos demostra ser un autor capaz de avanzar, de cantar á súa terra, ao amor, a temas do mundo. Tal é o caso da canción "Sólo pienso en Ti", para moitos a obra mestra de Víctor Manuel, baseada en dous mozos deficientes mentais e que sobe todo o máis alto da listas de éxitos. Con este disco e sobre todo esta canción, renaceu aos 32 anos, recibiu varios premios revelación. Algo moi curioso tendo varios números 1 ás súas costas.
En [[1980]] vai a [[Milán]] para gravar ''Luna'' e xa dá concertos por todo o país. Este novo disco inclúe unha canción pioneira sobre homosexuais "Quién puso más", que se fai co número 1. Tamén escribe en homenaxe a [[Blas de Otero]], "Pido la paz y la palabra". Un ano despois sale ''Ay amor''. Todos estes discos en CBS prodúceos Danilo Vaona. En [[1982]] viaxa a [[Londres]] e cambia de produtor para renovar sons. O novo produtor é Geoff Westley. Abandona o PCE descontento coa política que seguía. En [[1983]] nace a súa filla Mariña.▼
En [[1985]] produce en Londres ''Querido Pablo'', homenaxe a [[Pablo Milanés]] con [[Joan Manuel Serrat]], [[Luís Eduardo Aute]], [[Ana Belén]], [[Miguel Ríos]], [[Amaya Uranga]], [[Silvio Rodríguez]], [[Mozo Buarque]], [[Mercés Eslamiada]] e o propio Víctor. En [[1986]], ano do referendo da entrada de España na [[OTAN]], participa pedindo o NON.▼
▲Este novo disco inclúe unha canción pioneira sobre homosexuais "Quién puso más", que se fai co número 1. Tamén escribe en homenaxe a [[Blas de Otero]], "Pido la paz y la palabra". Un ano despois sale ''Ay amor''. Todos estes discos en CBS prodúceos Danilo Vaona.
▲En [[1985]] produce en Londres ''Querido Pablo'', homenaxe a [[Pablo Milanés]] con [[Joan Manuel Serrat]], [[Luís Eduardo Aute]], [[Ana Belén]], [[Miguel Ríos]], [[Amaya Uranga]], [[Silvio Rodríguez]], [[Mozo Buarque]], [[Mercés Eslamiada]] e o propio Víctor.
Sae o dobre [[LP]] ''Para la ternura siempre hay tiempo'', un de Ana Belén e outro de Víctor, pero os dous nunha única caixa e con algún dueto común. O máis famoso deles o de "La puerta de Alcalá", composta polo grupo [[Suburbano]]. É o disco máis vendido do ano, máis de 300.000 copias. Varios meses despois, e debido a que a discográfica prohibe a [[Suburbano]] gravar "La puerta de Alcalá", Víctor Manuel e outros cantantes, entre eles Ana Belén, solidarízanse co grupo e abandonan CBS en sinal de protesta.
===Produtor de cine e discos===
En [[1987]] empeza unha etapa como produtor de cine. Iníciase con ''[[Divinas palabras (película)|Divinas palabras]]''. Tamén crea a súa propia produtora discográfica, Ion música, que venderá o produto acabado a unha nova discográfica: BMG ARIOLA (na actualidade [[Sony BMG]]).
En [[1988]] saca o disco ''Qué te puedo dar'', trabállao con Roberto Costa para volver cambiar sons. A canción "La madre" supón unha das mellores e máis estremecedoras letras do asturiano, sobre o mundo da droga coa perspectiva da nai do enganchado. Tamén está a historia dun transexual "Como los monos de Gibraltar". Recibe a [[Mazá de Ouro]], máxima distinción do Centro Asturiano de Madrid.
En [[1990]] lanza o disco ''El delicado olor de las violetas''. E logo de tres anos, en [[1993]], saca un novo disco ''A donde irán los besos.''. En [[1994]] produce a súa última película. Ese mesmo ano chega o seu proxecto máis exitoso ''Mucho más que dos'', con invitados de luxo: [[Joaquín Sabina]], [[ Joan Manuel Serrat]], [[Pablo Milanés]], [[Manolo Tena]], [[Juan Echanove]], [[Miguel Ríos]] e [[Antonio Flores]], quen desparecería pouco despois. Grávase en disco dobre e fan unha xira de España a [[New York]].
Estrean no disco ''Yo también nací en el 53'' de [[Andrés Molina]], e ''Contamíname'' de [[Pedro Guerra]], coa que gañan o [[Premio Ondas]] a Mellor Canción. Un ano despois invita a [[Pablo Milanés]] a realizar unha xira conxunta ''En blanco y negro'' con tres novas cancións, unha con letra de [[Joaquín Sabina]] e música de Pablo e Víctor, outra de [[Pedro Guerra]] e a última de [[Jorge Drexler]]. Ademais intercambian cancións, duetos e cantan "Un ramito de violetas'" de [[Cecilia]]. Produto desta xira Milanés e Víctor Manuel lanzan o disco do mesmo nome.▼
▲Un ano despois invita a [[Pablo Milanés]] a realizar unha xira conxunta ''En blanco y negro'' con tres novas cancións, unha con letra de [[Joaquín Sabina]] e música de Pablo e Víctor, outra de [[Pedro Guerra]] e a última de [[Jorge Drexler]]. Ademais intercambian cancións, duetos e cantan "Un ramito de violetas'" de [[Cecilia]]. Produto desta xira Milanés e Víctor Manuel lanzan o disco do mesmo nome.
En [[1996]] lanza o disco ''Sin memoria'', cun puñado de cancións xeniais como a que dá título ao disco ou "Canción pequeña". Pero este proxecto queda eclipsado por ''El gusto es nuestro''. Xira con Ana, Miguel Ríos e Serrat. Percorren toda España e logo América cun éxito irresistible. Convértese na xira con maior número de público na historia de España ata ese momento e gañan o Premio Ondas á Mellor Xira.
Sae un disco que vende medio millón de copias e Víctor escribe o ''Diario de ruta'' a base de ir tomando nota do que pasa cada día e contando anécdotas de toda a carreira dos catro. A principios de [[1999]] sae o disco ''Cada uno es como es'' que traballa con [[Antonio García de Diego]]. O mesmo ano invítano a facer algo moi especial, supón o primeiro disco no que el só se limita a cantar. A proposta é cantar as súas cancións coa [[Orquestra Sinfónica do Principado de Asturias]] e o coro da [[fundación Príncipe de Asturias]].
Grávase en maio no Palacio dos Deportes de [[Xixón]] nun único concerto e recóllese no disco ''Vivir para cantarlo'' dirixido por [[Joan Albert Amargos]]. En [[2001]] é invitado a participar con Ana nos concertos do 25 aniversario do diario ''[[El País]]''. Edita o disco ''El hijo del ferroviario'' coas colaboracións de [[Hevia]] (en "A la mar fui por naranjas") e de Sabina ("María de las mareas"), moi autobiográfico.
Logo de 7 anos fai outra xira con Ana, ''Dos en la carretera'' con gran éxito, gravan un [[CD (informática)|CD]]/[[DVD]] desa xira, con Pedro Guerra, [[Fito Páez]], Sabina, Serrat e Miguel Ríos como invitados.▼
▲Logo de 7 anos fai outra xira con Ana, ''Dos en la carretera'' con gran éxito, gravan un [[CD (informática)|CD]]/[[DVD]] desa xira, con Pedro Guerra, [[Fito Páez]], Sabina, Serrat e Miguel Ríos como invitados. En [[2003]] produce ''[[...Entre todas las mujeres]]'', disco homenaxe a Joaquín Sabina, no que cantan as súas cancións voces femininas como [[Chavela Vargas]], [[Julieta Venegas]], [[Nena Pastori]], [[Olga Román]] e Ana Belén entre outras.
O día de Asturias, en [[Uvieu]] participa no Concerto de Asturias xunto con Nuberu, [[Tejedor]] e Mari Luz Cristóbal. Dirixidos por [[Ramón Prada]]. Recolleríase nun disco que só sae en Asturias. En 2003 realiza unha pequena xira de verán co Concierto de Asturias. Escribe letras para o seu seguinte disco e adapta letras italianas para o próximo disco de Ana.
Empezando [[2004]] saca un dos seus peores discos, ''El perro del garaje''. Un disco que fala da actualidade: A guerra de [[Iraq]], a catástrofe do [[Prestige]], o [[11-S]], as mulleres maltratadas. Unha gran variedade musical e temática.
| |||