Frederico I do Sacro Imperio Romano Xermánico: Diferenzas entre revisións

'''Frederico I''' ([[1122]]/25 - [[Istambul]] [[1190]]), tamén chamado '''Frederico Barbarroxa''', foi elixido rei de [[Alemaña]] o [[4 de marzo]] de [[1152]] en sucesión do seu tío [[Conrado III]], e coroado emperador romano-xermánico en [[1155]]. Ademais, foi duque de Suabia (Frederico III, [[1147]] - [[1190]]).▼

Fillo de Frederico de [[Hohenstaufen]], duque de [[Suabia]], e de Judith de [[Baviera]], da dinastía rival Welfa, Frederico é herdeiro dunha das principais familias de Alemaña, sendo partido aceptable para os príncipes electores.▼

Fixo seis expedicións a [[Italia]]; na primeira, foi coroado emperador en [[Roma]] polo papa [[Hadrián IV, papa|Hadrián IV]], despois de ter obtido o control da cidade republicana dirixida por [[Arnold de Brescia]]. Por esta causa as relacións entre o emperador e o papa degradáronse, culminando o conflito coa derrota de Frederico na [[batalla de Legnano]], preto de [[Milán]], pola [[liga lombarda]] das cidades do norte de Italia.▼

Despois de facer as paces co papa [[Alexandre III]], Frederico embarcou para as [[Cruzada]]s ([[1189]]) con [[Filipe II de Francia]] e [[Ricardo I de Inglaterra]]; afogará atravesando o río [[Saleph]] en [[Silicia]], no sur de [[Anatolia]].▼

Frederico é o protagonista dunha lenda de heroes dormentes, que di que el non está morto, senón adormecido cos seus cabaleiros nunha cova nas montañas de [[Kyffhäuser]], en [[Turinxia]] ([[Alemaña]]), e que cando os [[corvo]]s deixen de voar ó redor da montaña el acordará e restablecerá a antiga grandeza de Alemaña. Segundo a historia a súa barba roxa empuxaba a mesa ata onde el estaba sentado. Os seus ollos están medio abertos no seu soño, pero de cando en cando envía un rapaz a ver se os corvos deixaron xa de voar.▼