Frauta doce: Diferenzas entre revisións

A '''frauta doce''' é un instrumento de [[vento madeira]] tamén chamado '''frauta de bico'''. É a frauta máis habitual en Europa dende o ano [[1500]] até o [[1750]] aproximadamente. Na época medieval era de uso común entre [[xogral|xograis]] e [[trobador]]es. Reapareceu e fabricouse masivamente no [[século XX]].

 

Nesta frauta sóprase pola [[embocadura]] de asubío, situada nun extremo, que dirixe o aire a unha abertura estreita realizada no tubo, e contra o [[bisel]] practicado na madeira.

 

As frautas pequenas, de orixe asiática, eran coñecidas en Europa no [[século XI]]. Cara 1500 adquiriu o seu aspecto actual. Estes instrumentos agrupábanse para tocar [[música de cámara]], dende a [[frauta sopranino]] até a gran [[frauta baixa]]. A mediados do [[século XVII]] o construtor parisino [[Jean Hotteterre]] comezou a súa construción en tres pezas cun extremo cónico máis pronunciado. A maioría da música orquestral composta entre 1600 e 1750 inclúe a frauta doce.

 

 

Entre as obras máis notábeis para este instrumento inclúese o [[Concerto de Brandeburgo]] nº 4 de [[Johann Sebastian Bach]], sete concertos de [[Antonio Vivaldi]] e moitas sonatas de [[Georg Philipp Telemann]]. A frauta de bico está moi relacionada co [[flageolet]], instrumento popular que apareceu a comezos do [[século XIX]].

 

[[Categoría:Instrumentos de vento-madeira]]