Luis Carrero Blanco: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Cantabria_Santoña_Carrero_Blanco_02_lou.JPG|thumb|right|250px|''Monumento a Carrero Blanco en Santoña (Cantabria)]]

 

Ingresou na Escola Naval en [[1918]] contando con 14 anos e tomou parte na campaña de [[Marrocos]] de [[1924]]-[[1926]].

 

Ao iniciarse a [[Guerra Civil Española|Guerra Civil]] fuxiu ante o temor de ser executado por milicias republicanas e refuxiouse nas embaixadas de [[México]] e [[Francia]], ata que en xuño de [[1937]] conseguiu evadirse á zona nacional.

Situado ao mando do [[destrutor Huesca]] e, posteriormente, dun submarino, chegou a ser xefe de Operacións do Estado Maior da Mariña.

 

No ano [[1940]] redactou un informe recomendando a neutralidade española na [[II Guerra Mundial]]. Desde entón converteuse no home de confianza de Franco, sendo nomeado subsecretario ([[1941]]) e ministro da Presidencia ([[1951]]), logo vicepresidente ([[1967]]), o que supuxo un incremento crecente do seu peso específico no goberno do Estado. No seu labor procurou limitar a influencia dos [[Falange Española|falanxistas]], promoveu a modernización económica e administrativa do Estado, aínda que sempre dentro do franquismo, e apoiou a planificación da sucesión monárquica do réxime, na figura de [[Xoán Carlos I]].

 

En xuño de [[1973]] foi nomeado presidente do goberno, o que facía pensar que se convertería no home forte do Estado á morte do ditador e no alicerce sobre o cal sustentaríase o franquismo sen Franco, pero o seu falecemento o [[20 de decembro]] de 1973 nun atentado perpetrado por [[ETA]] en [[Madrid]] ("[[Operación Ogro]]") abortou esas expectativas.

 

{{commons|Luis Carrero Blanco}}