|
==Os milagres==
Este San Fins do Castro é un santo presuntamente moi milagreiro, especialmente avogoso para as verrugas[[espulla]]s, que ten moito predicamento entre os veciños da comarca e dos arredores. A [[tradición]] esixe lavar as mans na fonte que se encontra á esquerda da [[capela]] e secalas nun pano que se deixa secar as beiras da [[fonte e]]; unha vez secoenxoito e tras escoitar unha das misas[[misa]]s que se celebran durante toda a mañá, segundo as crenzas populares, as verrugasespullas desaparecen. Tamén ten outras propiedades como a cura da pulmoeira do ubre das vacas[[vaca]]s.<ref>Libro '''Saturnino Cuiñas Lois''' autor X. Manuel Varela Varela</ref>
==A festa==
Esta é unha [[festa]] de grande importancia en Cabana de Bergantiños pola gran mobilización popular, as manifestacións culturais e a [[mestura]] entre o relixioso e o profano. A imaxe do santo atópase na igresía de Cesullas durante todo o ano agás na semana da festa en que se leva en procesión até a capela de San Fins, que dista ao redor de medio quilómetro desta. A esta [[romaría ]] acoden romeiros de toda a comarca coas súas merendas, que antigamente celebrabansese acelebraban oen arredorderredor da capela de San Fins , baixoembaixo ada sombra dos [[bidueiro]]s que os protexiaprotexía do sol (a maiormeirande parte da xente comía sentada no chan). Hoxe, agástirantes dunhasunhas mesas que se colocan no campo da festa, a xente prefire comer nos campos e montes dos arredores pola súa comodidade e mais para fuxir do espazo ocupado polos mozos cando se dedican a tirarse [[viño ]] os uns aos outros, [[rito ]] que se puxo de moda farácontra unsfinais vinteda anosdécada de 1980 e coa que unha parte da xente da [[parroquia ]], principalmente a xente maior, non está de acordo. Hoxe en día póñense unhas cintas e maís unhas cancelas de metal para limitar o espazo dedicado ao viño para que non saian do espazo que teñen, para así non ter problemas por manchar as persoas alleas ao rito do viño. ▼
Esta é unha festa de gran importancia en Cabana de Bergantiños pola gran mobilización popular, as manifestacións culturais e a mestura entre o relixioso e o profano.
A imaxen do santo atopase na igresía de Cesullas durante todo o ano agas na semana da festa en que se leva en precisión hasta a capela de San Fins que dista sobor de medio kilometro desta.
▲A esta romaría acoden romeiros de toda a comarca coas súas merendas, que antigamente celebrabanse a o arredor da capela de San Fins baixo a sombra dos [[bidueiro]]s que os protexia do sol (a maior parte da xente comía sentada no chan). Hoxe, agás dunhas mesas que se colocan no campo da festa, a xente prefire comer nos campos e montes dos arredores pola súa comodidade e mais para fuxir do espazo ocupado polos mozos cando se dedican a tirarse viño uns aos outros, rito que se puxo de moda fará uns vinte anos e coa que unha parte da xente da parroquia, principalmente a xente maior, non está de acordo. Hoxe en día póñense unhas cintas e maís unhas cancelas de metal para limitar o espazo dedicado ao viño para que non saian do espazo que teñen, para así non ter problemas por manchar as persoas alleas ao rito do viño.
==Un pouco de historia==
[[Ficheiro:Saturnino Cuiñas.JPG|right|300 px|thumb|Placa homenaxe na capela de San Fins o cura Saturnino Cuiñas Lois.]]
A romaría foi promocionada polo antigo cura[[párroco]] da parroquia don [[Saturnino Cuíñas Lois]], que estivo de crego ata a súa [[morte]]. Durante 47 anos este cura adicouse a recoller o [[folclore]] da zona e creou o chamado ''Berro Seco'' que, segundo el, procedía do berro que empregaban os canteiros para facer forza á unha cando levantaban as pedras. Este berro consiste en que a xente se agache, e mentres se levanta botar berrar: ''oooooooooooh!'', feito que se realiza tres veces seguidas despois da procesión que se fai en honra aos santos da parroquia e antes de que as orquestras procedan a tocar os bailes da misa. Este berro, debido as contraversiascontroversias entre os mozos e o crego polo feito do viño, estase a facer, estes últimos anos, dúas veces: unha que fai o crego desde un lugar achado ao lado do palco da música e outro que fan os mozos desde enriba do palco unha vez que o fixo o crego. É este un dos feitos máis simpáticos que ten a romaría, agás o da queima do '''Santo da Polvora'''.
===Lenda soborverbo doda nomedenominación===
AConforme segun aá [[lenda]] San Fins do Castro, denominabasedenominábase O Castro de San Fins pero o cambio do nome deveuse a que encontrandose un mozo da parroquia no lugar de San Fins caeu unha grande choiva que o anegou todo e o mozo tivo que subirse o tellado da capela para poder salvarse prometendo neste intre que si se salvaba faría unha nova capela coa cara principal mirando cara o nacente<ref>Tomo 6 paxina 157 da Gran Enciclopedia Galega [[ISBN 84-7286-041-8]]</ref>. Xurdindo asi o novo emplazamento da capela e o novo nome co que se coñece oxe en día.
===Santo da Polvora===
A queima do '''Santo da polvora''' é un dos momentos máis agardados polos romeiros que acoden a esta romaría e que consiste na queima dunha [[Fallas|falla]] que ten por motivos, e en anos diferentes, a queima dunhas figuras animadas que representan diferentes oficios, nuns casos a un [[afiador]] e maila súa dona que despois de xirar perante un cacho mentres afían unha machada entre estoupidos de foguetes, que son os que fan que xiren, acaban estoupando con un grande estoupido, outro ano a figura consiste nunha parella de [[ferreiro]]s que tamen despois de facelos xiros acaban estoupando, e outro ano as figuras son duns [[canteiro]]s que como nos casos anteriores tamen acaban estoupando.
==Himno a San Fins==
'''Meu Santo San Fíns do Castro,'''
'''¿que lle dás os teus romeiros?'''
'''Cantiga popular'''
==Canción popular==
''Romaría de San Fins''
''dendes da Cruña a Fisterra''
''pasando por Bergantiños''
''non hai romaxe como ela''
Ademais, San Fins é o patrón do concello de Cabana de Bergantiños.
==Notas==
| 