Wikipedia

Número de identificación persoal: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
m corrixo a primeira parte. Numerosas grallas de lingua.
Liña 1:
Un '''número de identificación persoal''' (PIN en inglés) é un código numérico que é usado en certos [[sistema]]s para obter acceso a algo, ou identificarse. O PIN é un tipo de [[contrasinal]].
Só a acode dona do PIN sabe cal é, iso é para o que foi creado, e ten que ser suficientemente seguro, para que non entre xente non autorizada ou use computadoras para descifrar o código.
O PIN é maiormente utilizado nos caixeiros automáticos e nos cartóns de prepago telefónicas.
 
==Funcionamento==
FaiPor unha cuestión de seguridad, o número PIN é persoal e intransferíbel. O PIN é maiormente utilizado nos caixeiros automáticos e nos cartóns de prepago telefónicas. Hai algúns anos as tradicionais [[tarxeta de crédito|tarxeta de crédito]] nas que se requirerequiría asinar foron substituídas por un cartón cun chip cunprovisto dun número PIN. Neste caso o cliente debe dixitalizar o seu PIN ao momento de facer a compra.
 
Os PINs máis comúns son un código de 4 díxitos, do rango 0000 ao 9999, polo tantoxaora hai 10.000 números posiblesposíbeiss, polo que un [[Hacker]] debese intentarve obrigado a probar sorte con máis de 5000 combinacións distintas antes de atopar o PIN correcto. Os PINs telefónicos habitualmente teñen 12 díxitos.
 
No 2002 dous estudantes da Cambridge University, Piotr Zielinski e Mike Bond, descubriron unha falla de seguridade no sistema de xeración de PINs do IBM 3624. Sabendo como atacar a táboa de decimais no computador dun banco, podía descubrir o código PIN dos caixeiros automáticos en só 15 intentos.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/Número_de_identificación_persoal»