Tricrómico de Masson: Diferenzas entre revisións

O '''Tricrómico de Masson''', como outras coloracións tricrómicas, é una tincióntinguidura especial que permite visualizar claramente as fibras de coláxeno tipo I que forman as fibras grosas ou faces, deseñados para dar resistencia; en menor intensidade tínguense as fibras reticulares. EmpréganseseEmpréganse tres colorantes para diferencia-los núcleos, citoplasma e as fibras de coláxeno.

As seccións primeiro tínguense cun tinte ácido tal como escarlata de Biebrich. Tódolos elementos acidófilos do tecido tales coma citoplasma, músculo e coláxeno agárranse ósás tintestinguiduras ácidosácidas. As secciónseccións entón trátanse co ácido fosfotúngstico e/ou fosfomolíbdico. Xa que o citoplasma é moito menos permeable que o coláxeno, os ácidos fosfotúngsticos e fosfomolíbdicos fan á escarlata de Biebrich saír do coláxeno pero non do citoplasma. Os ácidos fosfotúngsticos e fosfomolíbdicos teñen numerosos grupos ácidos que probablemente actúen como medio de unión entre o coláxeno e o azul da anilina, que é oa tintetinguidura do coláxeno. Probablemente o pH da solución ácida fosfotúngstica/fosfomolíbdica tamén aumente a coloración e axude ó coláxeno na difusión ou na retirada dos colorantes.

CalquerCalquera tecido con compoñente conxuntivo, en especial con contido en fibras coláxenas. CalquerCalquera fixador é válido, se ben é de elección a solución de Bouin. O grosor de corte óptimo é de entre 4 e 6 micrasmicróns.

## Verde luz SF amarillentoamarelento 2.0 gr.

# En material fixado en solucións de formaldehídoformaldehido ou alcohólicas recoméndase facer ununha mordentaxe previoprevia con líquido de Bouin durante 1 hora a 56-60ºC ou toda a noite a temperatura ambiente.

# EnfriarArrefriar e lavar en auga destilada ata que desapareza a cor amarela.

A técnica presenta multitude de variantes, pero as pricipaisprincipais modificacións fan refereciareferencia ó uso dun diferenciador despois da hematoxilina (ácido pícrico), o tempo das solucións, a temperatura, etc.