Disforia de xénero en nenos
A disforia de xénero en nenos, tamén coñecida como trastorno de identidade de xénero en nenos ou incongruencia de xénero na infancia, é un diagnóstico formal utilizado por psicólogos e médicos para describir nenos que experimentan un descontento significativo (disforia de xénero) co seu sexo biolóxico, xénero asignado ou ambos.
O trastorno de identidade de xénero foi formalizado na terceira revisión do Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (en galego, "Manual de diagnóstico e estatística de trastornos mentais") (DSM-III) en 1980[1] e principalmente referidos a comportamentos non conformes de xénero. O trastorno de identidade de xénero permaneceu no DSM entre 1980 e 2013, cando foi substituído polo diagnóstico de "disforia de xénero" na quinta revisión (DSM-5), nun esforzo por diminuír o estigma asociado á variación de xénero ó manter unha vía diagnóstica de xénero afirmando intervencións médicas como a terapia hormonal e a cirurxía.[2]
A controversia que rodea a patoloxía e tratamento da identidade e os comportamentos de xénero cruzado, especialmente nos nenos, foi evidente na literatura desde a década de 1980.[1] Os defensores dos diagnósticos máis estendidos do trastorno de identidade de xénero argumentan que a intervención terapéutica axuda ós nenos a sentirse máis cómodos nos seus corpos e poden evitar o trastorno de identidade de sexo adulto. Os opositores din que as intervencións terapéuticas equivalentes con gais e lesbianas (titulada conversión ou terapia reparadora) foron fortemente cuestionadas ou declaradas pouco éticas pola Asociación Americana de Psicoloxía, a Asociación Americana de Psiquiatría, a Asociación Americana de Traballadores Sociais e a Academia Americana de Pediatría.[3] A World Professional Association for Transgender Health (WPATH) afirma que o tratamento destinado a cambiar a identidade e expresión de xénero dunha persoa para facerse máis congruente co sexo asignado ó nacer "xa non se considera ético".[4] Os críticos tamén argumentan que o diagnóstico do trastorno de identidade de xénero e as intervencións terapéuticas asociadas confían na hipótese de que a identidade transexual adulta non é desexable, desafiando esta suposición xunto coa falta de datos clínicos para apoiar os resultados e a eficacia.
A disforia de xénero en nenos está fortemente ligada á homosexualidade dos adultos que á transexualidade dos adultos. De acordo con estudos limitados, a maioría dos nenos diagnosticados con disforia de xénero deixan de desexar ser o outro sexo na puberdade, con moitos medrando para identificarse como gai ou lesbiana con ou sen intervención terapéutica.[5][6]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Bartlett, NH; Vasey, PL; Bukowski, WM (2000). "Is Gender Identity Disorder in Children a Mental Disorder?". Sex Roles 43 (11/12): 753–785. doi:10.1023/a:1011004431889.
- ↑ Moran, Mark (5 de abril de 2013). "New Gender Dysphoria Criteria Replace GID". Psychiatric News 48 (7): 9. doi:10.1176/appi.pn.2013.4a19 – vía psychnews.psychiatryonline.org.
- ↑ Advancing Science Serving Society. (December 14, 1998).[1] Arquivado 01 de xullo de 2019 en Wayback Machine. "American Psychiatric Association Rebukes Reparative Therapy".
- ↑ World Professional Association for Transgender Health (2011). Standards of Care for the Health of Transsexual, Transgender, and Gender Nonconforming People, Version 7. Arquivado 03 de marzo de 2012 en Wayback Machine.
- ↑ Jameson L, de Kretser DM, Marshall JC, De Groot LJ (2013). Endocrinology Adult and Pediatric: Reproductive Endocrinology. Elsevier Health Sciences. p. 483. ISBN 0323221521. Consultado o 4 de agosto de 2018.
- ↑ Marcdante K, Kliegman RM (2014). Nelson Essentials of Pediatrics E-Book. Elsevier Health Sciences. p. 75. ISBN 0323226981. Consultado o 4 de agosto de 2018.