Cruceiro de batalla de clase Kirov
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde maio de 2013.) |
| |
.svg){kind=small} 
| |
|---|---|
| Tipo: | Cruceiro lanzamísiles (grande) |
| Fabricante: | Estaleiros de Leningrado |
| Entrada en servizo: | 1980 |
| Unidades da clase: | Kirov (Almirante Ushakov)
Frunze (Almirante Lazarev) Kalinin (Almirante Nakhimov) Yuri Andropov (Petr Velikiy) |
| Características xerais | |
| Desprazamento: | 24.300 t normal; 26.500 t a plena carga |
| Eslora: | 252 m |
| Manga: | 28,5 m |
| Calado: | 10 m |
| Propulsión: | Dous reactores KN-3 de auga a presión e dúas caldeiras de vapor, que dan 140.000 CV. Dúas hélices |
| Velocidade: | 30 nós (55,5 km/h) |
| Autonomía: | 25.000 km a 18 nós |
| Electrónica: |
|
| Armamento: |
|
| Aeronaves: | Tres helicópteros Kamov Ka-25 ou Ka-27 |
| Tripulación: | 727 |
O cruceiro de batalla da clase Kirov é a maior clase de buque de combate construído na Unión Soviética e en calquera mariña de guerra dende a segunda guerra mundial. Iniciados como Proxecto 1144.2 Orlan, entraron en servizo como RKR (Raketnyy Kreyser, ou cruceiro lanzamísiles), aínda que polo seu aspecto, tamaño e potencia de fogo están máis próximos a un cruceiro de batalla que a un cruceiro lanzamísiles normal.
Os buques da clase Kirov deseñáronse nun principio como buques grandes antisubmarinos para destruír aos submarinos con mísiles balísticos mediante o emprego dos seus helicópteros Ka-25 ou Ka-27 e os mísiles Rastrub. Porén, coa aparición do mísil antibuque de longo alcance Granit, obtiveron a capacidade de combater grandes obxectivos de superficie. En caso de guerra, a súa misión sería destruír aos portaavións estadounidenses cos Granit con cabeza nuclear. Ademais, os Kirov contaban cunha excelente capacidade de defensa aérea, especialmente grazas aos mísiles Fort de longo alcance. A defensa aérea inmediata correspondíalle aos mísiles Kinshal e Osa e aos canóns de 30 mm. A misión dos torpedos e dos cohetes ASW era fundamentalmente a de prestar defensa contra submarinos e, no caso dos cohetes, antitorpedo. O gran tamaño dos buques tamén permite que teñan espazo para instalacións de mando, control e comunicacións, polo que poden actuar como buques insignia da frota.
Os Kirov teñen un sistema de propulsión único, consistente na combinación de motores nucleares e turbinas de vapor. Hai dous reactores nucleares acoplados a outras tantas caldeiras. As caldeiras requentan o vapor procedente dos reactores para darlle maior potencia de saída dispoñible para navegar a gran velocidade.
Entre 1974 e 1989 iniciouse a construción de cinco buques, aínda que só se completaron catro. Os primeiros buques recibiron o nome de heroes da revolución, pero coa caída daUnión Soviética todos foron rebautizados. O Almirante Ushakov (antigo Kirov) entrou en servizo en 1980, estivo inactivo dende 1990 por un accidente no reactor. Retirouse no 1998 para proporcionar repostos para os outros buques da clase. Finalmente, vai ser daguazado. O Almirante Lazarev (antigo Frunze) entrou en servizo en 1984, estivo fóra de servizo durante unha década e foi enviado ao despedazamento en 1997 por falta de fondos para ser reparado. O Almirante Nakhimov (antigo Kalinin) foi posto en servizo en 1988, reparado entre 1999 e 2005. Actualmente está en servizo. O Petr Velikiy (orixinalmente ía ser o Yuri Andropov) botouse en 1989, pero non se completou ata 1998. Regresou a dique seco tras as probas de mar. En 2004 foi reparado e posto en servizo. A quinta unidade planeada, o Almirante Kuznetsov (orixinalmente chamado Dzerzhinsky) foi cancelado tras os recortes de presupostos co fin da guerra fría.