Crónica Ambrosiana
A crónica ambrosiana, orixinalmente Chronicon Ambrosianum ou Chronica parva Ambrosianum (breve crónica ambrosiana) é unha crónica en latín do medievo sumamente concisos que, xunto cos Anais Composteláns e a Crónica Burguense, forman un conxunto de historias relacionadas.[1] Estes foron denominados colectivamente como Efemérides riojanas[2] por Manuel Gómez Moreno, que pensaba que foran compilados na Rioxa. A crónica recibe o nome da Biblioteca Ambrosiana de Milán, onde se descubriu o seu manuscrito. Foi publicado por primeira vez por Ludovico Antonio Muratori.[3]
A crónica contén unha lista de dez días de festa cos nomes dos seus santos e dezasete anos, cada un descrito por un evento. O primeiro acontecemento, na Era 38, é o nacemento de Xesús. Ademais das mortes, os únicos acontecementos mencionados son a Matanza dos Inocentes (Era 47), a paixón de Cristo (Era 69), a asunción de Xoán Evanxelista (Era 108) e a profecía de Mahoma (Era 656). O último ano (Era 1208, é dicir, 1170), aínda que está fóra da orde cronolóxica, é a morte de Thomas Becket. O último suceso da lista é a morte de Xoán de Ortega (Era 1201, é dicir, 1163).
Notas editar
- ↑ "Volume 23; Volume 29 of España sagrada, por H. Florez". España sagrada, por H. Florez. 1767. pp. 304–305.
- ↑ Bravo Tedín, Miguel (1992). Efemerides riojanas: primera selección. Editorial Canguro.
- ↑ Antonio Muratori, Ludovico (1724). Rerum italicarum scriptores II. ISBN 978-1012137014.