Billie Jean King
Billie Jean Moffitt King, nada en Long Beach (California) o 22 de novembro de 1943 é unha ex xogadora de tenis dos Estados Unidos. Está considerada unha das xogadoras máis grandes do tenis e unha das mellores deportistas de toda a historia. Unha das súas mellores vitorias foi cando gañou a Bobby Riggs, campión masculino número 1 do mundo nos anos 1941, 1946 e 1947, quen a retou para demostrar “a superioridade do home sobre a muller”; a vitoria de King supuxo un golpe sobre a mesa na reclamación da igualdade deportiva entre homes e mulleres (cando levou a cabo este duelo, en 1973, ela tiña 30 anos e el 55).[1][2][3][4]
Precursora norteamericana campioa de tenis e activista polo cambio social, en 1973 ameazou con boicotear o Aberto de Tenis dos Estados Unidos a menos que as mulleres recibisen un premio en diñeiro igual ao dos homes. A súa demanda foi atendida e converteuse no primeiro gran torneo no seu tipo en ofrecer igualdade nas retribucións.
Obama subliñou que esta deportista contribuíu á igualdade de xénero non só no deporte, senón en todos os ámbitos da vida pública. King converteuse nunha das primeiras e máis importantes figuras femininas do deporte nos Estados Unidos. Despois da súa carreira profesional de tenis, cando cofundou e dirixiu a World Team Tennis League, King converteuse na primeira comisionada da muller nos deportes profesionais.[5]
É gañadora de 39 títulos de Grand Slam: 12 individuais, 16 en dobres feminino e 11 en dobres mixto.
Torneos de Grand Slam editar
Títulos individuais (12) editar
| Ano | Torneo | Superficie | Rival | Resultado |
| 1966 | Wimbledon | Herba |  Maria Bo
|
6–3, 3–6, 6–1 |
| 1967 | Wimbledon | Herba |  Ann Haydon Jones
|
6–3, 6–4 |
| 1967 | US Open | Herba | Ann Haydon Jones
|
11–9, 6–4 |
| 1968 | Australian Open | Herba |  Margaret Court
|
6–1, 6–2 |
| 1968 | Wimbledon | Herba | Judy Tegart Dalton
|
9–7, 7–5 |
| 1971 | US Open | Herba |  Rosemary Casals
|
6–4, 7–6 |
| 1972 | Roland Garros | Terra | Evonne Goolagong Cawley
|
6–3, 6–3 |
| 1972 | Wimbledon | Herba | Evonne Goolagong Cawley
|
6–3, 6–3 |
| 1972 | US Open | Herba | Kerry Melville Reid
|
6–3, 7–5 |
| 1973 | Wimbledon | Herba | Chris Evert
|
6–0, 7–5 |
| 1974 | US Open | Herba | Evonne Goolagong Cawley
|
3–6, 6–3, 7–5 |
| 1975 | Wimbledon | Herba | Evonne Goolagong Cawley
|
6–0, 6–1 |
Finalista (6) editar
| Ano | Torneo | Superficie | Rival | Resultado |
| 1963 | Wimbledon | Herba | Margaret Court
|
6–3, 6–4 |
| 1965 | US Open | Herba | Margaret Court
|
8–6, 7–5 |
| 1968 | US Open | Herba | Virginia Wade
|
6–4, 6–2 |
| 1969 | Australian Open | Herba | Margaret Court
|
6–4, 6–1 |
| 1969 | Wimbledon | Herba | Ann Haydon Jones
|
3–6, 6–3, 6–2 |
| 1970 | Wimbledon | Herba | Margaret Court
|
14–12, 11–9 |
Notas editar
- ↑ "Official Wimbledon profile of Billie Jean King".
- ↑ "King, Billie Jean (1943—) - Women in World History: A Biographical Encyclopedia". Encyclopedia.com.
- ↑ "Willis Jefferson "Bill" Moffitt (1918 - 2006) - Find A Grave Memorial". Findagrave.com.
- ↑ "Billie Jean Won for All Women".
- ↑ Naciones Unidas (ed.). "La huella de las mujeres en la historia". Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2017. Consultado o 13 de decembro de 2017.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Billie Jean King  |
Bibliografía editar
- Fein, Paul (2005). You Can Quote Me On That: Greatest Tennis Quips, Insights And Zingers. Washington: Potomac Books. ISBN 1-57488-925-7.
- Jones, Ann, A Game of Love, 1971
- King, Billie Jean (2008). Pressure is a Privilege: Lessons I've Learned from Life and the Battle of the Sexes. Nova York: LifeTime Media Inc. ISBN 0981636802.
- Overman, Steven J. e K. B. Sagert, Icons of Women's Sport. Greenwood Press, 2012, Vol. 1.
- Roberts, Selena (2005). A Necessary Spectacle : Billie Jean King, Bobby Riggs, and the Tennis Match That Leveled the Game. New York: Crown. ISBN 1-4000-5146-0.
- Ware, Susan. Game, Set, Match: Billie Jean King and the Revolution in Women's Sports (University of North Carolina Press; 2011).